EPILOGUE:
AKALA ko maramot sakin ang tadhana. Maaga akong nawalan ng ina hindi naman ako mahal ng aking ama. Hanggang sa lumaki ako at napadpad sa Casa. Akala ko talaga hanggang doon na lang ako. Doon na tatanda ngunit walang asawa at anak.
Pero nagkamali ako. Dahil sa hagupit ng kamalasan noon sakin ay puro biyaya sa langit pala ang magiging kapalit. I am blessed to have a man like him. Akala ko nga para lang sa mga pelikula o di kaya iyong nababasa mo sa mga libro. Pero totoo pala at ngayon ay asawa ko na.
Humagikgik ako ng pinaharurot ni Jacob ang sasakyan paalis para maghanap lang ng indian mango. Biruin mo ilang araw na kong naghahanap ‘nun pero wala parin siyang mabigay sakin. Ang sabi pa naman ng matatanda bawal na hindi ibigay sa buntis ang pagkain na gusto niya kundi habang b
