"'Nong!"
Narinig ko pa ang pagtawa ni Tito Adam sa kabilang linya dahil nga naka-speaker ang tawag nito. Hanggang sa naputol na nang kusa ang tawag.
"Sorry," hinging-paumanhin ni Jett, sabay mabilis na lumingon sa akin.
Mahina akong tumango.
Hindi na kami nagkibuan ni Jett sa biyahe. At totoong pagkatapos nga ng sampung minuto ay nakita ko na ang pribadong daan patungo sa talampas.
Mayamaya ay nakita ko na ang pamilyar na gate nung talampas. At tama nga na hinihintay kami nung tauhan ni Tito Adam.
Nang makita niya ang sasakyan ni Jett ay awtomatik na binuksan niya agad ang gate. Sumaludo pa siya sa amin nang papasok na kami sa loob. Iniabot lang nung tao ang ilang piraso ng susi kay Jett, at saka nagpaalam nang aalis.
"Ako na ang magsasara ng gate, bosing," nakangiting sabi pa niy
