“Maaari po bang umalis muna ako, nanay Siling?”
Nilapitan ko ang matanda na kasalukuyang nakaupo sa tapat ng kaha ng pera. Tapos naman na ako sa mga naka-tokang ginagawa ko. Oras na kasi ng tanghalian at kailangan kong dalhan muna ng pagkain si Lorcan. I am a good servant, after all. Hindi ko maaatim na ang mga kasamahan niya ay kumakain na, samantalang siya ay nagugutom na ro’n sa opisina nila.
Itinaas nito ang suot na salamin at tiningnan ako. “Oo naman, hija. Bakit? May problema ba?” nag-aalalang tanong niya.
Napangiti ako sa sinabi niya. Ayoko mang aminin pero natutuwa ako sa tuwing tinatanong niya kung may problema ba ako. Sa tuwing magpapaalam ako sa kaniya ay hindi rin siya nakakalimot na alamin kung mayroon ba akong pinoproblema. Only a few people truly care. T
