JORDAN
KASALUKUYAN akong nasa kulungan upang dalawin ang aking ama. Ilang linggo rin ang inabot bago ko nadalaw ang aking ama.
Makalipas ang ilang minutong paghihintay ay lumabas na rin ang aking ama. Nakasuot na ito ng uniporme ng mga preso. Kapansin-pansin ang pagkabawas ng kaniyang timbang kahit na halos ilang linggo pa lamang ito dito.
“How are you, dad?“ malungkot kong tanong dito. I know that seems to be a stupid question. Of course, he's not fine. This life is far from the world that he was used to.
“I'm barely adjusting. But I think I can manage,” malungkot nitong tugon.
“I'm sorry…” tangi kong nasambit dito.
“What for? Is it because the man that you're currently with was the one responsible for this?“ diretsang turan nito.
Napayuko ako. Somehow, I felt guilty. Ngunit mabil
