ALEX
MATAPOS ang tanghalian ay umalis na ang aking mga magulang upang bumisita sa isa nilang kaibigan. Naiwan kami ni Klaus sa bahay.
Dumiretso ako sa aking kuwarto upang umiwas kay Klaus. Bigla kasi akong nakaramdam ng takot na sagutin ang mga tanong na ibabato nito sa akin.
Mabibilis at malalaki ang aking mga hakbang upang hindi niya ako maabutan. Sa kabila noon ay ramdam ko pa rin ang pagsunod niya sa aking mula sa likuran. Para ko lamang niloloko ang sarili ko sa pag-iwas kay Klaus gayong alam kong susundan at susundan pa rin niya ako kahit saan ako magpunta.
Nang makapasok ako sa loob ng aking silid ay hindi na ako nag-abalang isara ang pinto dahil sigurado akong nakasunod pa rin sa aking likuran si Klaus. Gaya nang inaasahan ay narinig ko na lamang ang tunog nang pagsara ng pint
