ALEX
KANINA pa panay ang silip ko pinto sa tuwing tumutunog ang elevator. Hinayaan kong bukas ang pinto ng aking opisina dahil tanaw mula roon ang bawat bumababa sa elevator. Hindi ko maipaliwanag ang aking sarili kung bakit tila ganoon na lamang ang tindi nang pag-aasam kong makita si Klaus gayong nitong mga nakaraang araw ay hindi ko matagalan ni ang amoy nito. Panay ang dungaw ko sa pinto upang abangan si Klaus. Napapanguso na lamang ako sa bawat pagkakataong hindi si Klaus ang iniluluwa ng elevator.
Muli akong napalingon sa orasan na nakasabit sa dingding ng aking opisina. Ito ang unang pagkakataon na tanghaling pumasok si Klaus. Pasimple kong tinanong ang sekretarya ni Klaus kanina kung nasaan at anong oras ito darating ngunit kahit ito ay walang maibigay na sagot sa akin. Wala akon
