CHAPTER 90
VANESSA'S POV
"Shh, huwag kang mainggay. Na-iistorbo mo lang ang bata sa pag tulog," nangilabot na ang buong katawan ko na masaksihan na lamang ang nakaka-takot nitong itsura ng gabing iyon.
Mamasa-masa ang aking mata na hindi ko inaalis ang mata ko sa misteryosong lalaki sa harapan ko na karga-karga ang umiiyak kong anak. Maririnig mo na lang ang matinis at palahaw na pag iyak na kasabay na pag buhos ng malakas na ulan.
Pasimple ko na lamang inobserbahan ang lalaki matangkad at matikas ang kanyang pangangatawan, na naka suot ng itim na pantalon at itim na white longsleeve nan aka rolyo pa sa parteng sleeves nito. Makapal ang pilik mata at sa itsura niya pa lang makikita mo na kaagad na may lahi nga talaga ito.
Lumiwanag muli ang kalangitnan at lumiwanag sa buong silid, na
