Iniwan ko muna si Marco sa ospital para umuwi sa unit. Kumuha ako ng iilang mga damit para may pampalit si Marco. Tinawagan ko si ate Rose sa byahe ko pauwi ng unit kanina at pinadiretso ko siya sa ospital para bantayan si Marco. Pwede ko namang tawagan si tita Linda pero hindi ko ginawa dahil hanggang ngayon ay may sama pa rin ako ng loob sa pang-aalipusta niya sa amin ng anak ko.
Nag-ayos na rin ako at nagdala ng bag para may dala akong pera para sa gastusin ni Marco sa ospital. Bumalik ako kaagad sa ospital para samahan ang anak ko. It’s still felt strange to call Marco na “anak ko” matapos ang matagal kong pagtago na magkapatid kami. I feel proud that I can finally call him my son.
“Oh, Beige. Sana natulog ka na muna at nagpahinga. Alam ko nag-aalala ka sa kapatid mo pero—“
“Anak ko
