Chapter 14
3421 Words
Chapter 14
CLARISSE’S POV
“B-Bitawan mo ako Travis.” Matinis ko na lang na asik na hawak-hawak ni Travis ang pulsuhan ko hatak-hatak na nag lalakad kami sa pangalawang palapag.
Mangiyak-ngiyak na ang aking mga mata sa kirot lalo’t naka hawak siya ng mariin sa aking pulsuhan, na konti na lang babaliin niya sa higpit na pag kakahawak niya.
Tinignan ko na lang si Travis, na ngayon napaka dilim na ng kanyang mukha at ang mata’y nanlilisik sa galit, namuo na lang ang matinding takot sa aking dibdib lalo’t sa pagiging tahimik niya.
“Ano ba! Ang sabi ko, bitawan mo ako!” Malakas kong singhal na pilit kong hinahatak ang aking sarili, makawala sa kanyang pag kakahawak subalit hindi sapat ang aking lakas kumpara sakanya. “Hindi mo ba narinig ang sinabi ko Travis? Bitawan mo na ako, bitaw!”
Hinatak ni Travis ng kay lakas ang aking pulsuhan kaya’t napa sunod na lang ako sakanya. Natanaw ko na lang ang pintuan ng silid namin kaya’t labis na lang ang determinasyon kong maka wala.
Mabibigat ang paraan na yabag ng paa ni Travis na mag palakas na lang ng kalabog ng aking puso na maka rating na kami. Pabalang na tinulak na lang ni Travis ang pintuan pabukas kaya’t maririnig mo na lang ang malakas na tunog no’n na mag pahilakbot ng aking puso.
Hatak-hatak niya pa rin ang aking kamay papasok sa loob ng silid na pilit akong nag pupumiglas sa kanyang pag kakahawak. “Ano ba Travis! Tangina!” Malakas na binitawan na lang niya ang aking kamay na kulang tumalsik ako sa impact.
Mabuti na lang nabalanse ko ang aking katawan, at hinawakan ko ang pulsuhan ko dinarama ang madiin niyang pag kakahawak doon. Gumuhit na lang ang galit sa aking mata na bumaling ng tingin kay Travis na naka tayo sa harapan ko, sumiklab ang matinding galit sa kanyang mga mata na nabahiran ng maitim na aura ang kanyang pag katao.
“Ilang beses kitang pinag sasabihan na huwag kang sumuway sa pinag uutos ko pero ginawa mo pa rin. Ang tigas-tigas talaga ng mo!” Dumaongdong na lang ang malakas at nakaka takot niya sa loob ng silid “Alin ba doon ang hindi mo maintindihan, Clarisse. Ano?!”
Tinignan ko na lang siya ng kay talim, walang pasabi na hinakbang ko ang paa ko palabas nang silid at bago pa ako maka alis na humarang siya sa dinaraanan ko. “Where the hell, you think you’re going huh?”
“Umalis ka sa harapan ko Travis!” Mariin na banta ko na lang na tinignan siya ng matalim. Lalo pa tuloy akong nagalaiti sa galit, na hindi pa rin siya umalis sa harapan ko at nanatili lamang naka tayo roon. “Umalis ka sabi!”
“You’re not going anywhere!” Maikli subalit puno ng diin niyang asik. “Dito ka lang at hindi ka aalis sa pamamahay na ito!” Bulyaw niya na lang na sigaw.
“Para ano? Para ikulong mo na naman sa lintik na pamamahay na ito! Iyon ba ang gusto mo Travis, ang gawin mo akong bihag dito? Iyon ba, ha?” Bulyaw kong tinig at nag kakasukatan na kami ng titig sa isa’t-isa na walang gustong mag patalo. Bakit hindi pa siya mamatay-matay? Bakit patuloy niya akong pinapahirapan ng ganito?
“This is all your fault!” Sapat na ang hina ng aking boses na marinig niya ang sinabi ko. Nag kasalubong na lang ang kilay ni Travis, hindi mahulaan ang ibig kong ipahiwatig. “Kasalanan mo lahat ng ito Travis. Anong ginawa mo kay, Luke ha? Ano?” Bulyaw ko na lang na sigaw na tumitig na lang sa kanyang mata’y walang bahid na emosyon.
Lalo pa akong nasaktan na wala lang siyang imik, bahagyang gumalaw ang kanyang adams apple at nabahiran ng lamig ang mga mata.
“Wala!” Labas sa ilong niyang sagot na pagak na lang akong napa buga ng hangin. Sinunggaling.
Napaka sinunggaling niya talaga.
Napaka sama niya.
“Sinunggaling. Alam kong may ginawa ka kay Luke kaya umiba ang t-tingin niya sa akin.” Basag kong tinig. “Kaya pilit niya akong pinag tutulakan nang paulit-ulit dahil tinakot mo siya, binantaan mo ang buhay niya. D-Diba, iyon naman talaga ang ginawa mo? Sagutin mo ako!” Malakas kong sigaw at tinulak siya nang kay lakas sa dibdib at lalo lamang akong nainis na hindi man lang siya nasaktan sa ginawa ko.
“Damn it! I should have killed that bastard a long time ago.” Uyam niya na lang na tinig at, hindi ko napigilan ang sarili ko na bigyan siya nang malakas at malutong na sampal.
Napaka hayop niya talaga.
Bigla lang nanigas ang katawan ni Travis sa aking ginawa, nanatili lamang siyang naka tayo at lalo pang pinag sukluban ng langit at lupa ang kanyang pag katao.
Maluha-luha at nanginig na lang ang katawan ko sa matinding galit sakanya. “Napaka sama mo, napaka hayop mo t-talaga Travis.” Napaka wala niya talaga niyang puso. Paano niya nasasabi ang lahat ng iyon? Paano? “Aalis na ako Travis, at hindi mo ako mapipigilan sa gusto ko.” Banta ko sabay lunok ng mariin.
Hinakbang ko na ang paa ko paalis subalit bago pa ako tuluyang maka lampas sakanya at napa singhap na lang ako na marahas niyang hinuli ang aking braso, sabay higit na mariin kaya’t napa sampa na lang ako sa matigas niyang katawan.
Kumalabog na lang ng malakas ang aking puso sa takot na sumalubong sa akin ang nag babaga niyang mga mata sa galit.
Matang puno ng galit.
Napa ungol na lang ako ng mahina na puno ng diin ang pag kakahawak niya sa aking braso, ramdam ko na ang panginginig ng kanyang katawan sa galit na nag pipigil lamang siya ng emosyon na masaktan ako. “Ano ba, Travis nasasaktan ako!” Hinatak ko ang sarili ko palayo subalit sobrang higpit niya ang pag kakahawak sa akin na gumuhit na lang ang sakit sa aking mga mata.
“Bakit para ano? Para puntahan ang gagong lalaking iyon? Bakit, atat na atat kana ba na puntahan siya! Huh!” Napa pikit na lang ako ng mariin sa takot para na siyang nakaka takot na siyang nilalang sa harapan ko. Hindi na maipinta ang aking mukha sa kirot at sakit sa pagitan ng takot na namumuo sa aking dibdib, pinipilit ko pa rin na maging matapang. “Bakit ano, masarap ba siyang humalik?” Nanunuya niyang tinig na pinag hinaan ako nang husto.
Ibang-iba na ang mustra na kanyang mukha, nakaka takot.
Nakaka kilabot.
Ilang beses ko na siyang nakitang magalit, pero iwan ko sa aking sarili pero iba ito.
“A-Ano ba Travis.” Asik ko na lang na tinig sabay hatak ko ng sarili ko pakawala sa kanyang pag kakahawak. Sa bawat segundong lumilipas lalo lamang nararagdagan ang pangamba sa aking dibdib, sa pagiging ganiyan niya. “Bitawan mo na ako, n-nasasaktan ako.” Hirap kong tinig subalit parang nag bingi-bingihan lang siya sa pakiusap at pag mamakaawa ko.
“Masarap ba siya sa kama kaya baliw na baliw ka sa lalaking iyon? Iyon ba, Clarisse?!” Uyam niyang tinig.
“Ano bang pinag sasabi mo, Travis?” Wika ko na lang na mapa ungol na lang ako na mahina na mas lalo niya pa diniinan ang pag kakahawak sa braso ko, na mangiyak-ngiyak na ako sa sakit. “Bitawan mo na a-k——-Travis!” Malakas kong hiyaw na hindi ko inaasahan ang susunod niyang gagawin na sinungaban niya akong halikan sa leeg..
“Ganito ba siya, humalik? Ganito ba, Clarisse!” Napa pikit na lang ako ng mariin na aking mata na maramdaman ko ang mainit niyang labi sa aking leeg. No, no.
Ayaw ko.
Uminit na ang sulok ng aking mga mata sa takot lalo’t marahas niyang hinahalikan na walang pag iingat, na mag bigay takot sa aking sarili.
Bumalik na naman ang ala-ala at takot sa aking sarili kong paano niya ako pilitin sa mga bagay na ayaw ko.
Ayaw ko na muling alalahanin kong paano niya ako lapastangin.
Ayaw ko na.
“T-Tama na Travis, ano ba!” Dumaongdong na ang malakas kong sigaw na ngayon pinag sawaan niyang halikan ang balat ko nang paulit-ulit. Sa bawat pag lapat ng mainit niyang labi sa balat ko, nangingibaw ang kilabot na nanalaytay sa balat ko. Ginamit ko ang lakas kong tinulak at nag pupumiglas na maka wala sa kanyang pag kakahawak subalit hindi sapat ang lakas ko kumpara sakanya na pag hinaan pa ako nang husto. Kailangan kong maka alis. Kailangan kong maka takas. “T-Travis, tama na. Ahh.” Hiyaw kong tinig na pakiusap at hindi ko na mapigilan ang sarili ko na pumukawala ng luha na kanina ko pang pinipigilan.
Ayaw ko na.
Sobrang bigat na.
Hanggang sa huling lakas ko, patuloy akong nag pupumiglas at tinutulak si Travis na maka wala sa kanyang pag kakahawak subalit, naging deteminasyon naman siyang gawin ang binabalak niya. “N-No, no! Ahh!” Hiyaw ko na lang na iyak lalo’t naka hawak pa siya ng mariin sa braso ko na patuloy na hinahalikan ang leeg ko. Ang isa naman niyang kamay, nag simula nang mag lakbay na haplos-haplusin ang maseselan na bahagi ng aking katawan na mapa iyak pa ako lalo. “T-Tama na, tama na Travis, please.” Basag kong tinig subalit nag bingi-bingihan lamang siya sa pakiusap ko.
Please, tama na.
Ayaw ko na.
“Hmm, you smell so good sweetheart.” Nakaka kilabot ang paraan niyang tinig na dumampi na lang sa akin ang mainit niyang hiningga na mag dagdag kirot sa aking puso. “Ganito ka rin ba niya haplos-haplusin? Mas magaling ba siya sa akin sa kama?” Pinikit ko na lang ang aking mga mata na madama ang mainit niyang dila na lumalapat sa balat ko.
Iniling ko na lang ang aking ulo pahiwatig itigil niya na ito.
Pahiwatig na huwag niya na itong gawin sa akin. “P-Please N-No, n——Ahh!” Hiyaw ko na lang na walang ano-ano parang papel lamang na pinunit ni Travis ang suot kong uniforme, na matanggal pa ang ilang butones doon at pag katapos buong lakas niya akong tinulak pahiga sa kama na mapa iyak na lang ako lalo.
Parang may mabigat na bagay na naka patong sa aking dibdib na hindi na ako maka hingga ng sandaling iyon, parang gripo lamang bumubuhos ang daplis ng luha sa aking mga mata.
Humarap ako kay Travis na ngayon, naka tayo siya sa gilid ng kama at lalo lang ako nasasaktan kong paano niya ako kalamig tinignan ngayon.
Para siyang demonyo sa harapan ko na nasisiyahan na makita akong umiiyak.
Ang mata niya naman umaapoy sa pag nanasa.
“P-Please, Travis, tama na. Ayaw ko na.” Basag ko na lang na tinig na iniiling ko na lang ang aking ulo.
Lumitaw na lang ang nakaka kilabot na ngisi sa labi ni Travis na simulan niyang alisin ang pag kakabutones ng suot niyang longsleeve, na mag paiyak pa lalo sa akin.
No.
No.
Please huwag mong gawin ito sa akin.
Tama na, ayaw ko na.
Natanggal lang ni Travis ang tatlong butones sa suot niyang damit kaya’t nakita ko ang kagandahan ng kanyang katawan at hindi naalis ang titig niya sa akin na para bang napaka sarap akong putahe sa harapan niya.
Lalo lamang bumigat ang aking damdamin na simulan na siyang umakyat ng kama kaya’t nataranta na ako ng lubusan. Kahit nanginginig man ang aking kalamnan, pilit akong kumikilos palayo sakanya.
Pilit akong tumatakbo patakbo.
“N-No, no, no!” Hiyaw ko na lang na sigaw na walang ano-ano mabilis siyang naka lapit sa akin.
Mabilis na nahuli ni Travis ang aking kabilang kamay at pumaibabaw siya sa akin, sinunggaban na halikan sa leeg. “N-No, tama na. Ayaw ko na.” Pakiusap ko na ngayon, walang sawa siyang halik-halikan ako.
Gamit ang isa kong kamay pilit ko siyang tinutulak paalis sa ibabaw ko.
Pinag hahampas ko siya nang paulit-ulit subalit hindi niya man lang iyon dinama lahat, na mag paiyak pa lalo sa akin.
Iyak lang ako nang iyak na kahit sa huling lakas ko, ginamit ko na maka wala sa kanyang pag kakahawak pero wala pa rin, sobrang malakas siya.
Wala akong nagawa.
Napaka hina ko.
Nag lakbay na lang ang mainit na palad ni Travis sa aking maseselan na katawan na minamasahe niya iyon kaya’t nag kalampag na lang akong nag pupumiglas na napa hagolhol ng pag iyak.
“Ahhh!” Hiyaw ko na lang na tinig na ngayon ang mainit niyang palad, dumaosdos ng bumaba sa aking mayaman na dibdib kahit naka suot pa naman ako ng bra at minasahe niya iyon.
“T-Travis.” Tawag ko na lang na pakiusap. Pagod na pagod na ako.
Pagod na pagod na akong umiyak at mag kaawa.
Pagod na pagod na ako dahil hindi niya naman ako pinapakinggan.
Hindi niya ako dinidinig.
Minasahe niya nang madiin ang aking dibdib nang paulit-ulit na maka dama ako ng konting kirot at init sa kanyang ginagawa na walang pag iingat. Bumuhos na lang ang daplis na luha sa aking mga mata, at hinayaan ko na lang siyang gawin ang gusto niya.
Nang mag sawa ang kanyang kamay, bumaba na ang kanyang kamay pababa ng aking tyan papunta sa puson na bumigat na lang ang pag hingga ko. Napa pikit na lang ako ng mariin na madama ang mainit niyang palad na humaplos sa aking hita, hinaplos iyon.
Mariin na lang akong napa pikit ng mata dahil ayaw kong panuorin kong paano niya ako pilitin sa ayaw ko.
Napa singhap na lamang ako na pinasok ni Travis ang kamay niya sa loob ng aking skirt na mapa iyak pa ako lalo. “P-Please, tama na.” Basag kong tinig na ngayon dinilaan ni Travis ang aking leeg at pag katapos ang isa naman niyang kamay hinahaplos ang aking undies.
Pinasok na lang ni Travis ang kamay niya sa loob ng undies ko, hinaplos-haplos iyon. “Damn it, you’re not f*****g wet, sweetheart.” Tumatama ang mainit niyang hiningga sa balat ko na manginig pa lalo ang katawan ko.
“T-Travis, stop it.” Pakiusap ko na basag na tinig na hinaplos niya iyon.
“Bakit kay Luke, ka lang ba nasasarapan ha?” Tinig niya na lang na mag patayo ng balahibo sa aking katawan. Lumitaw ang nakaka kilabot niyang ngisi, at napa igtad na lanang ako na pinasok niya ang isa niyang daliri sa aking hiyas.
“Ahh.” Daing ko na lang na mahina at pikit-mata na akong umiiyak ng tahimik lalo’t naka ramdam ako ng munting kirot sa pag pasok niya sa loob ko. “T-Travis, please tama na.” Iyak ko na lamang na unti-unti niya na lang ginalaw ang kamay niya na nag labas-masok.
Hindi na maipinta ang aking mukha na marahas niyang ginagalaw iyon, na binalik niya ang kanyang pag halik sa aking leeg. “Please, tama na, m-masakit.” Sumbong ko na lamang na tinig.
“s**t! Don’t act like you're still a f*****g virgin, Clarisse.” Singhal niya na lamang at umanggat siya ng tingin at mag tagpo ang mata naming dalawa.
“P-Please tama na, ayaw ko na.” Nautal kong pakiusap kasabay na lang ang pag patak ng daplis ng luha sa aking mga mata.
Ang mata ni Travis na puno ng galit kaagad iyon napalitan ng takot at ibang emosyon.
Mariin siyang napa lunok ng laway at tila ba’y napapasong napa bitaw na umalis sa ibabaw ko.
“s**t!” Matinis niya na lamang na mura at dali-dali ko naman akong umayos ng pag kakaupo sa kama at niyakap ko ang sarili ko, na tahimik na umiiyak. Hindi na saayos ang aking damit, medyo magulo ang aking buhok at ang aking pisngi nabahiran ng luha.
Nanatili lamang si Travis naka tayo sa gilid ng kama pinapanuod akong umiiyak. “Look Clarisse, I..I.” Tinaas niya ang kaliwa niyang kamay, akmang hahawakan ako at bago niya pa iyon diring-diri naman akong lumayo.
“Please d-don’t touch me.” Basag kong tinig na kaagad naman napa hinto si Travis. “H-Huwag na huwag mo akong hahawakan, lumayo ka sa akin. L-Lumayo ka.” Hagolhol ko na lamang na iyak at wala na akong narinig pang salita mula kay Travis, kasunod no’n ang mabigat niyang pag lakad palabas nang silid.
Kasunod no’n ang pabalang niyang pag bukas-sara ng pintuan na mag paiyak pa lalo sa akin.
Ayaw ko na.
Ayaw ko na.
TRAVIS POV
Kasalukuyan na naroon sa Opisina si Travis, malalim ang kanyang iniisip. Naka upo siya sa swivel chair at tinignan na lang ng malalam ang naka tambak na mga files sa ibabaw ng kanyang desk, marami pa siyang dapat tapusin ngunit hindi siya makapag focus.
Inis na sinapo niya na lang ang buhok gamit ang kanyang palad, naalala niya ang kaganapan na nangyari kagabi.
Kaganapan kong saan, nabahiran ng daplis ng luha ang mga mata ng kanyang asawa.
Matang puno ng lungkot.
Matang puno ng takot at pandidiri na animo’y isa siyang nakaka takot na halimaw.
“Oh s**t!” Matinis na lang siyang napa mura sabay sinapo ang kanyang mukha ng mariin.
“Bakit, ang asawa mo na naman ba?” Ang malagong na tinig ang mag papukaw ng kanyang iniisip. Inis niyang binalingan ng tingin ang lalaking perinteng naka upo sa single couch.
Naka limutan miyang may kasama siya sa kanyang Opisina.
Pormang-porma ang lalaki, na naka suot ng grey armani suite at naka dekwartro pa ng paa. Naka tuon lamang ang mata nito sa binabasang dyaryo at ang mata’y puno ng seryoso.
“Sabi na nga ba, siya na naman ang dahilan kong bakit ka nag kakaganiyan. Siya rin ang dahilan kong bakit hindi kana natuloy sa Australia, diba?” Napa iling na wika ni Damian, uyam na pinagalaw ni Travis ang kanyang panga halatang iritado sa presinsiya neto.
Bakit ba ang gagong ito, nandito?
Napa hawak na lang siya sa kanyang batok, dinarama ang bahagyang pag sakit no’n. Gusto niyang patulan si Damian ngunit ayaw niyang dagdagan ang problema niya.
Nag pakawala ng malalim na buntong-hiningga si Travis at dahan-dahan naman na binaba ni Damian ang dyaryo na hawak. “Ts! Hindi siya ang dahilan kong bakit, umuwi ako kaagad. May mahalaga lang akong inasikaso! Iyon ‘yon!” Giit niya pa.
Bored na bumaling ng tingin sakanya si Damian, sumilay ang pilyong ngisi sa labi na nanadya.
“Talaga, lang huh?” Iniling nito ang kanyang ulo, na animoy hindi naniniwala. Tangina, isa rin ito. Isa rin ang gagong ito, ang nag papa init ng ulo ko. “Sabihin mo sa akin, ano ang mahalagang inasikaso mo?” Nanuyang tinig nito na bumigat na lang ang kanyang pag hingga.
Hindi siya naka sagot, ngunit naroon pa rin ang matalim niyang titig sa kaibigan.
Lalo pang sumilay ang ngisi sa labi ni Damian, sa pagiging tahimik niya sabay umayos ng pag kakaupo. “Akala ko ba, wala kang pakialam sakanya bakit ganiyan na lang ang inaakto mo? Simula no’ng umalis ka, hindi ka makapag focus sa mga meeting at bigla mo na lang iniwan ang mahalagang deals sa investor ng malaman mong gumawa ng kalokohan ang asawa mo muli.”
Nilihis niya na lang ang tingin sa kaibigan.
Simula pa lang na umalis siya, hindi na siya mapalagay.
Alam niya rin sa sarili niyang mangyayari ito.
Alam niya rin na hindi titigil ang asawa niyang maka wala sakanya kaya’t pinamanmanan niya sa mga tauhan niya ang asawa niya dahil buong akala niya makakampante siya kahit malayo siya ngunit, hindi pa rin.
Tinuloy pa rin ng asawa niya ang plano na takasan siya kaya’t kahit nasa mahalagang meeting siya, kumuha siya ng mas maagang flight pabalik!
“Alam na ba ng asawa mo? Alam niya na ba na ikaw ang may pakana sa boyfriend niyang si Luke? Ano kaya ang mangyayari kapag nalaman niya ang totoo? Siguro napaka gandang palabas iyon kapag nag kataon.” Binalik niya ang titig kay Damian at sa pag kakataon na iyon, naging marahas ang kanyang pag titig rito.
“Wala siyang dapat malaman Damian! At wala siyang malalaman kong hindi mo, ititikom iyang bibig mo.” Banta niya na lang rito na imbes magalit ang kaibigan, pinakita na lang ang mala demonyong ngisi sa labi. “Huwag kang makialam at haharang sa mga plano ko Damian, kong ayaw mong mag ka problema tayo!” Banta niya na lang sa kaibigan at naging nakaka takot na ang kanyang mga mata.
- Writer
