IBINABA ni Soffie ang hawak na tray ng pagkain sa ibabaw ng bed side table. Gising na si Chelsea ngunit nakatulala ito kung saan, habang nakaupo sa kama. Pinagmasdan niya ito nang ilang segundo. Tila hindi nito napapansin ang kaniyang presensiya sa gilid dahil sa malalim nitong iniisip. “Chelsea?” mahinang boses na tawag niya rito ngunit tila hindi siya nito narinig at nanatiling tulala. “Chelsea?” Hinawakan niya ito sa balikat at doon ito tila nagising.
“P-pasensiya na. K-kanina ka pa?”
Umiling siya. “Hindi naman. Kumain ka muna.”
Tumango naman ang dalaga at naupo sa gilid ng kama. “Maraming salamat...”
Ngumiti siya. “Ako si Soffie.” Inasikaso niya ito at muling pinagmasdan habang nagsisimula nang kumain. “Hmm, kukuha lang ako ng damit. Saglit lang, pagkatapos mong kumain ay puwede
