Sa unang linggo ko sa ampunan ay wala akong ginawa kundi umiyak ng umiyak habang nakatingin sa mga pictures at videos namin nila Chance. Nahirapan ako, nahihirapan akong bumangon sa umaga at mag panggap ng masaya. Nahihirapan akong kumain, nahihirapan akong matulog at higit sa lahat nahihirapan akong simulan ang araw na hindi ko na sila kasama.
Ilang beses ko na hiniling sa sarili ko na sana makita ko sila, na sana mayakap ko sila. Gusto kong bumalik pero nangingibabaw sakin ang takot. Sobrang nahihirapan ako, ilang beses ko ng tinangkang sumakay sa bus at bumalik pero lagi nalang ako na duduwag. Sobrang duwag ko.
Nanaginip na umiiyak si Chase dahil kakahanap sakin, nilalagnat nito ng wala ako sa tabi nya. Minsan ayoko ng matulog dahil sa mga masasama kong panaginip. Madalas puyat at kul
