Clandestine Affair With The School Bully (Filipino)

Chapter 28

"How are you feeling?" tanong ni Kairo sa akin.

Biglang bumilis ang t***k ng aking puso nang marinig ko ang kaniyang boses.

Kung maaari ko lang pakinggan ang kaniyang boses buong araw ay gagawin ko pero hindi ko rin siya kayang pahirapan. Ang pagsalitain buong araw na alam kong nakakapagod.

"Okay naman," sagot ko sa kaniya.

It's been a week now since nagising ako. Bumalik na rin unti-unti ang alaala ko. Sinabi ng doktor na nawala raw ang memory ko ngunit temporary lamang.

I remember when they entered my room and I didn't recognize any of them. Lalo na si Janice. Natatawa nga siya kung maalala niya iyon. Para daw akong ibang variant ni Nicole. Mean. I can't blame her. Kahit nga ako ay nahihiya tuwing maalala yun.

"Hows the interrogation with the police? Sinabi mo ba sa kanila kung sino ang gumawa?"

I looked away. How can I tell him that it's Nicole's behind all of this. Na siya ang nag-utos kina Samuel at Alfred.

Yes, I didn't tell him their name yet. Kaibigan niya si Nicole at ayokong magalit siya sa kaniya. Ayoko ring sabihin dahil kahapon nang ikwento ko sa kanila ang nangyari, galit na galit siya. Natatakot akong baka may masama siyang gagawin kay Nicole lalo na at babae iyon. At ayoko ring madamay siya sa gusot na to.

"Oo, sinabi ko lahat."

That's right. I even told the police their name. Hindi ko nga lang alam iyong isa pa nilang kasamahan pero ayos lang, ang importante ay nasabi ko kung sino ang may pakana.

"That's good," tumatango niyang sambit.

"Anyway, the school gives you one more week na pahinga."

Mukhang bumubuti na nga rin ang pakiramdam ko. Mabilis daw ang recovery ko sabi ng doktor kanina na nag-check sa akin.

Mabuti dahil gustong-gusto ko nang makauwi sa bahay.

Ayaw na ayaw ko sa amoy dito. Ayaw ko rin sa mga nurses na naka-assign sa akin dahil daig pa ang matandang maldita kung umasta. Hindi ko alam kung bakit ganun ang mga ugali nila. Parang araw-araw galit, e hindi naman ganoon ang doktor na naka-assign sa akin.

"Okay lang naman kung hindi mukhang magiging maayos na ako next week," sabi ko.

"No, you need more rest. Kailangan mong ipunin ang lakas na nawala sa'yo," he argued. "And besides the school want to protect you dahil sa premises nila nangyari ang karahasan kaya they will give you what they think is best. Nag-implement narin sila ng bagong rules. They strengthen the anti bullying in our school, especially the anti-discrimination."

Hindi ko maiwasang mapaisip. Kung open lang ang sekswalidad ni Kairo sa kaniyang magulang ay siguradong mahahawakan ko na ang kamay niya in public na walang inaalala.

Kailangan ko lang maghintay. Kapag graduate na kami ay siguradong magagawa ko na ang lahat ng iyon.

Ayoko munang damdamin ang mga bagay na 'to dahil sumama pa ang pakiramdam ko. Who wouldn't? I missed Christmas and New Year.

Unang pasko at bagong taon sana namin yun ni Kairo ngunit nasa hospital ako. Walang malay habang ang mundo ay nagdidiwang at nagsisiyahan.

Kairo told me that it's alright, babawi na lang daw kami next celebration pero mas espesyal sana kung magkasama kami sa unang diwang ng pasko na naging kami.

Ayos lang. Binisita niya naman ako kinaumagahan. Kahit wala akong malay ay sa akin niya ginugol ang buong araw niya noong Christmas at New Year.

He also told me that he celebrates the eve with his parents dahil plano niyang ako ang kasama niya sa araw ng pasko at bagong taon.

"How's everyone in school? Alam ba nila lahat ang nangyari sa akin?"

Ayaw kong malaman ng lahat ang nangyari sa akin baka tampulan na naman ako ng chismis. Ngunit sa pag-imbistiga na ginawa ng mga awtoridad ay sigurado akong alam na nila.

"Yeah," munting sagot niya.

Kahapon lang din nang dalawin ako ni Janice. Marami siyang dalang pagkain at mga bulaklak na may mensahe galing sa kaniyang mga kasamahan sa kanilang club.

I don't know what to feel. That was the first time I received something meaningful from others maliban kay Janice. It was so nice of them to bother giving me those things. Nandito lahat ng yun sa mesa malapit sakin.

Si Kairo naman ay araw-araw na dumadalaw. I'm so happy knowing he got so many time just to visit me kahit na napapagalitan na siya minsan ng magulang niya dahil araw-araw siya wala sa kanilang bahay at tuwing gabi ay late na kung umuwi galing dito. Hindi niya sinabi sa akin ito ngunit alam ko dahil sinabi ni Janice sa akin. I don't know where she got that story pero naniwala parin ako.

Nakapagtataka ngang napapansin nila ngayon ang pagkawala ni Kairo. Sinabi sa akin ni Kairo noon na parang hindi man lang daw siya napapansin ng kaniyang mga magulang sa bahay nila kaya lagi siyang tumatambay doon sa bundok na inakyat namin kung saan may magandang tanawin.

"Sana kapag makabalik na ako ay hindi nila ako pagtitinginan kapag ako ay dadaan."

I don't like it when every eyes was on me. Ewan ko ba at conscious ako kapag may tumitingin sa akin.

"Just don't mind them," tugon ni Kairo.

Lumingon ako sa kaniya at nakitang nakatingin siya sa akin. Napansin ko ang malaking eyebags niya sa mata.

Kumunot ang noo ko.

Bakit ngayon ko lang napansin ito?

"Okay ka lang?" nag-aalalang tanong ko.

Nang sabihin ko iyon ay bigla niyang iniwas ang kaniyang mukha. Dahil abot ng aking kamay sng kaniyang mukha, hinawakan ko ang kaniyang pisngi at ibinaling ulit ang tingin sa akin.

"Tell me. What's wrong?"

I've never seen him like this before.

"I was so f*cking scared," bulong niya habang tumitingin sa akin ang malumanay niyang mga mata. "When I saw on floor with so my much blood dripping out of your wound I thought you'll be leaving me. God forbid what would I do to those asshole who did this to you."

Nakita kong ikinuyom niya kaniyang kamay. Hinawakan ko ito gamit ang isa kong kamay na hindi nakahawak sa pisngi niya.

Parang hinaplos ang aking puso sa aking nakikita. I'm touched and happy at the same time cause I'm the only person who got to see this vulnerable side of Kairo and to think that I'm the reason behind this vulnerability makes me want to hug him forever. Want to embrace him in my arms never let him go.

If only I could do that.

Actually, I can. Pero hindi nga lang ngayon dahil mananatiling sekreto ang kung anong mayroon kami hanggang sa makapagtapos kami ng senior high.

"I'm sorry," mahinang sambit ko habang tumitingin din sa kaniyang mga mata.

Ang kaniyang mukha ay nabahiran nang pagtataka.

"Why are you sorry?"

"For making you feel that way," sambit ko.

"No, don't say that. I should be the one saying sorry. Kung sana hinatid muna kita bago ko sinundo sila mommy hindi sana mangyari yun."

"But still–"

Hindi ko natapos ang aking sinabi dahil bigla niyang hinuli ang aking labi gamit ang mapusok niyang halik. I was stunned for a moment but responded not long enough for him to withdraw.

He's kissing me passionately that makes the butterfly in my stomoch flap their wings.

Hindi ko alam kung bakit sa tuwing maghahalikan ay parang bang unang beses ko lang natitikman ang kaniyang labi. It feels like this was my first time kahit na ilang beses na namin ginawa ito.

I put my hand on his shoulder and grabbed his shirt. Pakiramdam ko kasi ay parang malulunod ako sa mga halik niya.

At dahil nakaupo ako ngayon sa hospital bed na ginagamit ko unti-unti niyang tinukak ang aking katawan pahiga sa kama.

Mas lalong kumabog ang aking puso na para bang gustong kumawala sa aking katawan. Lalo kong hingpitan ang pagkahawak ko sa kaniyang damit nang tuluyan ng lumapat ang likod ko sa kama.

I want rip his shirt of and taste every curve of his body. I badly wanted to taste him. If only I can do that here but I know I can't. I need to control myself cause I'm not some s*x fiend who would love to do it everywhere.

Unti-unting bumababa ang kaniyang halik sa aking leeg na nagbibigay kiliti at sarap sa akin.

I bit my lips, wanted to hold the moan who wanted to escape from my mouth.

Mas lalo lang akong nahihirapan nang kagatin at sipsipin ang aking balat. Nagtayuan ang lahat ng aking balahibo dahil doon.

"Kairo..." mahinang bulong ko.

I didn't recognize my voice when I said it. Para bang ibang tao ang nagsalita nang marinig ko ang aking boses. Anong ginawa niya sa akin.

The moan I held set free when I feel him bit my neck so hard that send chills to my body.

"K-kairo..."

I am now groping his back down to his ass.

Para na akong nalalasing sa pinaggagawa niya. I wanted more. I want more of him. I want more skin to touch. When I was about hoist his shirt up we heard a loud cough from the door.

Ang ano mang apoy na natira sa aming katawan ay biglang naglaho.

"Wag niyo dito yan gawin," rinig naming sambit ni Kuya.

Agad umayos ng tayo si Kairo at inayos ang kaniyang damit.

Umakyat lahat ng dugo ko sa aking mukha na walang pinagkaiba kay Kairo. We're both avoiding each others eye. Tumitingin na ako kahit saan, sinusubukang iwasan mapatingin kay Kairo lalo na kay Kuya.

"Kumusta ka bunso?" tanong ni Kuya habang naglalakad papalapit sa kama ko. "Wag na pala mukhang ayos ka naman sa nakikita ko kanina."

Sana kainin na lang ako ng lupa.