Chapter Eighty Nine
“Typhoeus!” malakas na pagtawag ko sa kanya habang sumasabay sa stretcher trolley na tinutulak ng mga nurse.
Pumasok sila sa emergency room at sinarado ang pinto. Umiiyak akong napahilamos ng mukha at pilit na sumisilip para malaman kung ano nang nangyayari sa loob.
Habang naghihintay ay hindi ako mapakali at palakad-lakad sa tapat ng room kasabay ang pagdadasal na sana maging ayos na siya. Tinawagan ko na rin ang mga kakambal niya para ipaalam ang tungkol sa aksidente.
Ilang minuto na ang lumipas. Tulala ako habang nakaupo sa bench. Paulit-ulit kong pinuproseso sa isip ko ang mga nangyari. Sinisisi ko ang sarili ko. Kung hindi sana ako tumakbo, kung hinayaan ko na lang sana siyang magpaliwanag, hindi sana ito nangyari. Hindi sana siya maaaksidente.
“Aina!” Napal
