Chapter Sixty-one
He's so serious right now. Pagbukas ko pa lang ng pinto ng bahay ko ay nakita ko na agad itong nakaupo sa couch. Nakahalukipkip ito. Sa ganitong itsura nito ngayon ay parang gusto kong tumiklop.
"I'm worried about you. Did you know that? Is it hard to reply to my messages? Where did you go?"
Nagsalubong pa ang kilay nito. Para itong daddy ko kapag late akong umuuwi noon.
"Sorry na, Nai. Napasarap kasi ang kwentuhan namin ng kaibigan ko. Saka may one day pa ako bago pupunta sa 'yo---"
"Li, hindi iyon tungkol sa pag-uwi mo sa bahay o sa pag-uwi mo rito. It's about you going home late. I'm worried."
Panay-panay na naman ang english nito. Ganito ba siya kapag nae-stress? Nagiging english spokening dollars? Dapat pala'y iwasan kong ma-stress ito.
Pero sa tingin ko l
