Chapter Seventy-seven
"Ginawa po namin ang makakaya namin... ngunit wala na ang bata." Isang malakas na iyak ang pumuno sa hallway. Ako... tulala ako. Si Nairo ay agad akong kinabig at mahigpit na niyakap.
Wala ng luha sa mga mata ko. Manhid na ang pakiramdam ko. Hindi katulad ng ginang na labis ang pag-iyak. Naglupasay pa nga ito habang umaatungal nang iyak.
"Anakkkkkk!" sigaw ng ginang. "Hindi! Hindi totoo iyan!" sinubukan kong magpumiglas sa pagkakahawak ng asawa ko ngunit hindi ako nito binitiwan.
"Lily, please!" pakiusap ni Nairo sa akin. Sa isang mabilis na tulak ay nakawala ako kay Nairo. Nang tumakbo ako palabas ng ospital ay sinubukan niya akong habulin ngunit mabilis na akong nakasakay ng taxi. Naririnig ko pa ang pagtawag nito pero inutusan ko pa ang driver ng taxi na kinalu
