Kabanata 31
Bigla na lamang akong napasinghap at napabangon nang magdilat ako. Nahagod ko ang batok ko at niyakap ang aking mga tuhod. Napakasama nang panaginip ko. Nawala raw si Egoy. Natigilan ako at napahagulhol. Hindi panaginip 'yon! Dahil talagang wala na si Egoy. Nasapo ko ang aking dibdib at nakumyos ang aking damit.
"Egoy..." sambit ko.
Sana pala panaginip na lang 'yon. Para ko na siyang kapatid at wala man lang akong nagawa para iligtas siya. Bumukas naman ang pinto kaya napalingon ako.
"Anak, Yana?" Kumunot ang aking noo.
"Sino po kayo? Nasaan po ako?" tanong ko rin naman.
Inayos ko pa ang aking sarili at pinahiran ang aking mga pisngi. Lumapit naman ito ng husto sa akin at umupo sa kama.
"Hanggang ngayon pa rin ba ay 'di mo pa rin ako maalala, anak?" mapait nitong wika. M
