Chapter 11
1106 Words
Chapter 11
Isang mahaba habang lakad ang naka-ubos nang aking enerhiya. Simula nang umalis ako kina tandang sora at sa bayan nang Edgeville— pinalayas pala, hindi ako kusang umalis.
Bakit
naman kasi ako aalis doon eh d ko pa naman kaya buhayin ang sarili ko lalo na
at mag isa din ako at hindi pa ako sanay gamitin ang aking kapangyarihan. Hindi
parin ako naniniwala na nagawa nang taong bayan iyon sa akin. Tila ang mga tao
na may utang na loob ako ay tanging kina Ayeng at Tandang Sora lamang.
Napabuntong hininga ako sabay lapag sa mga gamit ko sa tabi nang malaking kahoy
at umupo. Napa tingin ako sa itaas.
Ang
malakas at medyo malamig na hangin ay humahampas sa aking katawan. Ang ganda sa
pakiramdam. Kanina pa kasi ako naglalakad at ang init init na. Magpapahinga
nalang ako dito at nang ako ay makakakuha nang lakas.
Huminga
ako nang malalip at nilanghap ang sariwang hangin. Dito lang ako nakakalanghap
nang hindi polluted na hangin. Masyadong presko ang lugar nato dito.
“Hay,
ang sarap sa pakiramdam,” sabi ko sa hangin.
Mabuti
nalang at pinadalhan ako nang mga pagkain at ibang gamit na kakailanganin ko sa
akong paglalakbay. Ako ay pupunyta sa malaking syudad na sinasabi nilang
maraming klase nang tao at lahi. Mga kadgaya ko rin na taga ibang mundo. Ano
kaya ang mga kapangyarihan nila? Limang araw pa bago ko madating ang syudad.
Kaya ko batalaga to?
Sa di kalayun nakita ko si Misaki na tumatakbo ng napaka mabilis. Para itong mabilis na sasakyan kung tumatakbo. Mas madali nya snanag marating ang Rivendell mag-isa pero sasabyan nya daw ako sa paglalakbay. Naisip ko tuloy kaya pala naubos ang kanyang kapangyarihan kung ganito ka bilis ang tinakbo nya. Pero kung naubos ito, gaano kaya kalayo ang demon realm.
Nakita koi tong tumakbo muli nang mabilis patungo sa akin.
“Ang bilis mo naman,” komento ko. Ngumiti lang ito sa akin at nagsabing, “Mas mabilis ako kung nasa tunay kong anyo ako ngayon.”
Napakuno naman nag nook o. tunay na anyo? Ano kaya ang kanyang anyo dahil ang nasabi noon ni Tandang sora, ang mga demons ay maraming anyo sa kanilang mga lahi.
Nakita kong nakatitig ito muli sa akin.
“Pwede bang wag mong basahin ang iniisip ko nang walang pahintulot?” sabi ko sa kanya. Para kasing wala na akong privacy sa akign sarili dahil palagi ako nitong tinititigan at binabasa ang iniisip, paano ko nalalaman eh kasi nag rereact dinsya agad s amga naiisip ko.
“Pasensya na, curious lang ako sa mga pag iisip nang mmga hindi taga mundong ito.” Sabi nito ay yumuko sabay upo sa damuhan.
“Magpahing amuna tayo ditto ngayon dahil pagod na ako.” Sabi ko.
“Alam mo, mas madali naman tayo makkarating sa rivindell kung sasakiay sa akin,” sabi nito muli. Napag-usapan na naming ito.
“Ayoko,” giit kong sabi. Sino ba kasi namanng tanga ang gusting sumakay sa isang babae na mukhang mas bata pa sa akin? Nakaka low ng pride. Napa taas lang ito nang kanyang sholders sabay higa sa damuhan.
“Mas maganda ang hangin ditto sa mundo ng mga tao. Sa amin kasi ay mas mainit ditto.” Sabi nya bigla.
“Balang araw ipapakita ko din sayo ang tunay kong anyo,” sabi pa nito. Napabuntong hininga nalang din ako sabay higa sa damuhan at tingin sa langit.
“Alam mob a na sabi nang aking ina, ang mga earthians ay mas malakas pa sa mga mages nang mga tao ditto, Parang binansagan itong mga heroes kaya palagi akong nae eexcite nuon na makkakita nang isa,” pagsisimula nya nang kwento.
“Ano baa ng kaibahan ngayon?” tanong ko. Hindi ko alam na may ganitong kwento pala.
“Iyon at 150 years ago, nang may gyera pa pagitan sa lahi naming at sa mga tao ditto. Alam mon a siguro ang power source nang valeria. Pero na ayos ito dahil sa mga taga earthians kaya binansagan silang heroes. Pero ngayon, nagsisimula muli ang gyera pero ang nakaiba ay hindi sabay sabay dumadating ang mga earthians at ang iba ay namatay dahil hindi na laman agad paano gamitin ang kapangyarihan at napatay nang mga lahi namin, isa din sa dahilan na umalis ako matapos mamatay nang mama ko.” Sbai nito.
Nakatitig ako kay Misaki at seryoso itong nagsasalita. Ibang iba siya sa mga demonyo na sinasabi nyang mga parang ampon nang kadiliman.
“Marami na ang nag iba, gaya nang trato ng mga tao ngayon sa earthians, gaya nang sayo.” Sbai nito bigla. Na alala ko tuloy ang sinapit naming sa baryo nang Edgeville.
Flashback:
Nadatnan ko sina tandang Sora at Ayeng na nagsisigawan sa sentro kasama ang ibang mga tao sa bayan.
“Mabuting tao si Griffin! Hindi nyo alam ang sinasabi nyo!” rinig kong salita ni Tandang Sora.
Naguguluhan ako sa nangyayari
“NAkita ko siya s ailog na may kasamang demonyo!” sigaw nang isang lalaki. NAgulat ako. Akmang magkakasakitan na sila nang sumigaw ako.
“Tama Na!”
Napatingin ang lahat sa akin at lahat ay gulat na gulat pati na sina Ayeng pero nang Makita ko kung saan talaga sila nakatitig ay sa likoran ko pala… kay Misaki.
“Hindi masama si Misaki!” pagtatanggol ko ditto sa mga takot na mg aka bayan. Lahat sila ay napa atras pati na si Ayeng.
Nakita kong naka iling lang si Matandang Sora.
“Isang Demonyo!” sigaw nang isa ant lahat ay nagsitakbuhan. Akma ko silang pipigilan nang Makita ko si Misaki na mabilis tumakbo pappalayo sa sentro. Lumapit ako kina Ayeng at narinig ko si Tandang sora na nagsalita.
“BAkit ka nagsala nang demonyo ditto? Minsa na din kami inataki nang lahi nila! Pasensya na Griffin at kailangan mo nang umalis, ayaw na naming madamay at pati kami rin ay papa-alisin sa bayan. Wala na kaming ibang mapupuntahan pa,” sabi nito sabay yuko.
“Pero—“ sabi ko nang pilit pero winakli lang nito ang kamayt na inabot ko at nagsalakad silang dalawa papalayo s aakin.
Hindi ko naintindihan ang mga pangyayari pero hindi man lang nila ako binigyan nang pag0asa mag explain.
End of Flashback
“PAsensya ka na sa bayan, hindi na ako dapat sumama o nagpakita sayo,” pag papa umanhin nito muli.
“Okay lang, hindi naman natin alam kung ano ang mga sinapit nang mga tao duon. Besides, oras na din para umalis ako sa lugar na iyon.” Sbai ko ditto.
Natahimik kaming dalawa at nakatingin lmang sa langit na unti unting dumidilium.
- Writer
