Napagpasyahan nina Frank at Valerie na sa isang cafe na lamang sila magpatila ng ulan bago ituloy ang pagbaba sa Manila, ngunit mag-a-alas-diyes na ng gabi pero hindi pa rin nahupa ang lakas nang buhos ng ulan.
Napatingin si Frank kay Valerie, nakakatatlong tasa na sila ng kape pero mukhang walang pag-asa na humupa ang ulan. "Ayos ka lang ba?" untag niyang tanong dito.
Mabilis naman siyang nilingon ni Valerie. "Oo, kaya lang mukha namang walang pag-asang tumila ang ulan," may pag-aalala sa tinig nito.
Napatingin siya sa mga ilang parokyanong kapwa nila stranded rin. Ang ilan ay matiyagang naghihintay na tumila ang ulan, ngunit karamihan sa kanila ay ipinasya ng sa hotel na iyon na magpalipas ng gabi. Mukhang nabagot na at nawalan ng pag-asa na titila pa ang ulan sa gabing iyon.
Nakita
