Tahimik na lumuluha si Madel dahil sa nakakarumaldumal na nangyari pala sa kanya. Ni sa hinagap kahit multo na lang siya kasi ngayon ay hindi niya naisip na gano'n kasaklap ang kanyang pagkamatay.
Kinatay pala siya na parang baboy!
Ang sama nila!
Awang-awa siya sa sarili niya. Naiiyak siya ng sobra sa kanyang sinapit. Idagdag pa ang nalaman niyang patay na rin pala ang Ate Ruth niya.
"Pero kung wala na si Ate Ruth bakit 'di ko siya nakikita? Kung patay na rin siya bakit 'di kami nagkikita, Ate Jo-anne? Bakit 'di ko siya nakakasalamuha tulad ng ibang multo?" sisinghot-singhot na tanong niya sa Ate Jo-anne niya
Hinaplos-haplos ng Ate Jo-anne niya ang mahaba niyang buhok. Alam niya awang-awa ito sa kaniya.
"'Di ba 'pag patay na ang mga tao ay nagkikita-kita ang mga multo nila? Tulad nga
