#17:
2687 Words
Typos and grammatical error ahead!!!!
¤¤¤
KENNETH POV:
¤¤¤
"Daddy, what is this?" Tanong ni Acer kay tito Ace ng araw na lilipat sa condo ko si Acer. Napag usapan namin ni tito Ace na kung gusto nilang mabantayan ko si Acer ng 24/7 at walang palya ay kailangan nilang payagan itong lumipat sa condo ko na agad namang sinangayunan ang sinabi ko.
Dahil na rin sa pupunta sila sa Mexico sa susunod na araw para sila naman ang umasikaso sa mga negosyo doon na talaga namang kailangan ng magbabantay sa mga tauhan nila doon ng hindi makagawa pa ng ikababagsak ng kompanya. Isa na din iyon sa dahilan nila kaya agad silang pumayag na sa akin na muna tumira si Acer.
And now.. nagulat si Acer sa mga nalaman. Hindi man lang kasi ipinaalam ng mas maaga kaya nagrereklamo siya.
"Kailangan mo munang mag stay sa kuya Kenneth mo for the meantime. Alam mo naman ang pagpunta namin sa Mexico ng mommy mo. And your kuya Kenneth will be your guardian for a couple of months."
"No! I can stay here in our house. Bakit kailangan ko pang lumipat sa bahay ni kuya Kenneth." Patuloy sa pagtutol sa sinabi ni tito Ace.
"Baby, please." Si tito Elijah naman ngayon ang nakiusap. "Hindi ako mapapakali sa pag alis namin kung hindi ka sa poder ng kuya Kenneth mo mamamalagi. Nakikiusap ako. Please." Masuyong pakiusap ni tito Elijah sa kanya.
Hindi agad siya nakapagsalita. Napasimangot dahil kahit na kung gaano naman siya kaspoiled at gusto laging nasusunod ang gusto niya ay hindi din naman niya matatanggihan si tito Elijah sa ganitong paraan ng pakikipag usap nito.
Lihim akong napangiti.
"Mommy naman eh. Nandito naman si yaya Celine para bantayan ako. Bakit kailangan ko pang lumipat kay kuya Kenneth." Hindi na siya sumisigaw habang sinasabi iyon.
"Alam naman namin na kaya kang alagaan ni yaya Celine mo pero hindi sa lahat ng oras ay mababantayan ka niya. How about you want to go out? Sino sasama sayo?"
"Then give me bodyguard."
"I'm your personal bodyguard now, little Acer." Sabat ko. Iyon naman din ang magiging role ko kung sakali mang gusto niyang lumabas. Babantayan ko siya sa lahat ng oras.
"What? Are you kidding?"
"No! I am not."
"Mommy, daddy?" Nagtatanong ang mga matang tumingin siya sa mga magulang.
"Ang kuya Kenneth mo muna ang magiging tagapagbantay mo, baby. Mas mapapanatag ang loob namin kung siya ang lagi mong kasama kaysa sa ibang tao."
Napalabi siya na tumingin sa akin. Ilang sigundo lang ay binawi at nag iwan ng matalim na tingin.
"Pero.. hmmp. Okay." Hanggang sa pumayag na din siya.
"Salamat sa pag unawa baby. Be good habang nasa bahay ka ng kuya mo.. okay."
"Uhmmm." Umirap na naman siya sa akin. Ipinapakita lang na napipilitan siya sa pagpayag sa pagtira sa condo ko. "Okay."
"Ipapahanda na namin ang mga gamit na ililipat mo muna sa bahay ng kuya mo habang wala kami."
Tatlong buwan o higit pa depende sa sitwasyong ng negosyo nila sa Mexico. Natagalan nga din ako noon dahil nga nagkaroon ng malaking dagok sa kompanya dahil sa mga shareholder na gumawa ng anumalya sa negosyo.
Hindi na siya nagreklamo pa. Hinayaan na lang si ate Celine na ayusin ang mga gamit niya na dadalhin sa condo ko.
And for the first time ay sa akin siya titira simula ng umalis ako sa poder nila.
¤¤¤
¤¤¤
"Ito na muna ang magiging silid mo sa ngayon." Nakasunod lang siya sa akin ng makapasok kami sa silid na gagamitin niya habang nasa condo ko siya.
"Ang liit naman." Pagrereklamo niya ng igala ang paningin sa paligid.
"Yeah! I know." Tama naman siya. Halos kalahati lang ng silid niya ang naturang silid dito sa condo. Pero di naman masasabing maliit dahil maluwang pa bga ito.
Ikumpira ba naman ang silid niya sa A. Place na mas pinakamaluwang sa lahat ng silid sa bahay. Hinigitan pa ang master bedroom ng kanyang mga magulang. Tapos may extra room pa siya na kanugnog ng silid niya para sa mga teddy na collection niya.
"Maluwang naman ito. May sarili ka ding banyo. And.." tumingin ako sa labas ng bintana. "May balkonahe din."
"Whatever. How about yaya Celine? Sinong magluluto ng kakainin natin?"
"Kaya ni ate Celine ang mag isa sa bahay. Saka ako magluluto ng agahan at hapunan natin. Sa tanghali naman bibili na lang tayo ng lutong ulam dahil busy ako sa kompanya."
"Hello, akala ko ba babantayan mo ako. Akala ko bodyguard kita kaya nga ako nandito."
"Yeah! At habang nasa trabaho ako, sasama ka sa akin sa opisina. Wala ka namang gagawing iba maliban s humilata lang."
"No! Ayaw ko. Ikukulong mo lang ako dito? Isasama mo lang ako sa pupuntahan mo? Paano kung gusto kong mamasyal."
"Yeah! Kung nasaan ako. Dapat doon ka lang. Nakikita ng mga mata ko. Kung gusto mo namang mamasyal. Sa linggo lang ang free time ko kaya doon ka lang makakapamasyal."
"Noooo. Dapat gusto ko ang nasusunod."
"Nah! nah! Nah! Habang wala ang mommy at daddy mo dito ako ang masusunod. Walang magrereklamo." Sagot ko. "C'mon. Saka na natin iyan pag usapan. Tulungan na kitang ayusin ang mga gamit mo sa kabenet."
"Di ko alam. Ikaw na lang." Kuway saad niya. Tinungo ang kama at umupo sa gilid.
"Hindi mo matututunan kong hindi mo susubukang gawin. Kaya tumayo ka diyan." Lumapit ako sa kanya at hinila patayo. "At pagtulungan nating ayusin ang damit mo."
"Naman eh. I hate you, kuya Kenneth. Bakit sina mommy di ako pinapagawa ng ganito. Ayaw nila akong magtrabaho." Nakasimgot na pinagkros pa ang mga kamay sa dibdib.
"Nasa condo kita at wala si ate Celine na gagawa nito sayo. Kaya dapat gawin mo ito para sa sarili mo."
"Di tatawagan ko si yaya Celine para gawin iyan para sa akin." Pagsagot pa niya kaya naman nailing na lamang ako.
"Huwag ng maraming satsat dyan, halika na. Iabot mo sa akin ang mga ito tapos ako na ang maaglalagay sa kabenet."
"Hmmp." Tinapunan pa niya ako ng matalim na tingin pero kumilos naman para sundin ang inuutos ko sa kanya. "Oh. Ito. Bilisan mo." May padabog pa na kinuha ang ilang damit at inabot sa akin."
"Dahan dahan lang. Magugulo iyan, madodoble pa tayo sa pag aayos."
"Eh bakit kasi."
"Sige na. Huwag ng magreklamo." Nagpatuloy siya sa pag abot sa akin ng mga damit niya. Patuloy man siya sa pagrereklamo ay hindi naman siya tumigil sa paggawa. Lihim akong napapangiti sa tuwing naririnig ko ang pabulong na reklamo niya.
"See." Nakangiti akong lumingon sa kanya. Marahang idinantay ang kamay ko sa ulo niya at bahagyang ginulo ang buhok niya. "Kaya mo naman eh."
"Hmmp." Nakasimangot parin siya na matalim parin ang tingin sa akin pero hindi naman siya umiwas sa paggulo ko ng buhok niya.
"Hindi tayo magkakaproblema kong magiging mabait ka." Mabibigat ang hakbang niyang lumayo sa akin at muling naupo sa gilod ng kama. "Maiiwan na muna kita dito. Maghahanda lang ako ng meryenda natin para mawala ang init ng ulo mo. Tatawagin na lang kita kapag nakahanda na."
Hindi na siya sumagot kaya lumabas na ako ng silid niya. Magaan naman ang naging kilos ko para gawan siya ng meryenda.
Mas mapapanatag nga ako kapag nandito siya sa poder ko. Hindi ko na siya laging inaalala na may masamang mangyayaring masama sa kanya.
Kahit na patuloy man siya sa pag iwas sa akin ay hindi na niya iyon madalas magagawa dahil lagi na kaming magkasama.
¤¤¤
¤¤¤
Pabaling baling siya ng upo sa sofa sa gilid ng opisina ko. Matapos maglaro sa laptop ay sa cellphone naman siya magiging abala. O di kaya naman ay magbabasa na siya mismo ang laman ng magazine na nasa ibabaw lang ng maliit na lamesa.
"Uhmmp. Ayaw ko na." Gigil na ibinato niya ang magazine saka tumingin sa akin. Gusto ko sanang ngumiti pero pinigilan ko baka awayin pa niya ako. "So boring, kuya Kenneth. I wanna go out." Pagdadabog niya habang nakaupo. Ipinadyak pa ang mga paa. Nakabusangot. Kunot ang nuo. May talim ang matang nakatingin sa akin.
"Sandali na lang ito." Binalewala ko ang nagbabadyang pagwawala niya dala ng pagkabagot niya ng walang ginagawa.
Sino naman ang hindi mababagot sa maghapong na nasa loob ng opisina. Lalo na't hindi ko pa siya madalas kausapin.
Nakatulog naman siya kaninang tanghali matapos kaming kumain ng tanghalian. Tapos ng magising ay muling pinagtuunan ang laptop at naglaro. Pero sadyang hindi siya sanay ng walang ibang kausap. Lagi naman kasi siyang ipinapasyal noon nina tito Ace kapag hindi sila abala. At nutong nakaraang buwan ay nasanay na siya sa palaging paglabas-labas kasama ang mga bagong kakilala.
"We can go out later if you want. Just stay there for a while."
"Uhmp. Basta lalabas ako." Sinabayan niya ng pagtayo.
"Acer." Pinanlakihan ko siya ng mga mata peri binalewala lang niya at tinalikuran ako.
"Dito lang ako sa gusali. Boring masyado ang opisina mo. Hmmp."
"Sige, pero huwag kang aalis ng gusaling ito." Pagpayag ko na lamang. Tatawagan ko na lang ang ilang mga guard na nagkalat lamang sa gusali na bantayan ang bawat labasan ng hindi siya makapuslit palayo.
Hindi na niya ako sinagot dahil agad siyang lumabas ng opisina ko.
Nakapagpakawala na lang ako ng buntong hininga habang nakatingin sa pintuang nilabasan niya.
Kung kanina ay nagawa ko ng maayos ang trabaho ko kahit na nandito siya sa loib ng opisina ko na hindi mapakali. Ngayon naman ay nawala na sa mga ginagawa ko kanina ang isip ko dahil tinangay na ni Acer iyon palabas.
Damn!
Kahit na nasa gusali lang siya na pagmamay-ari nila ay hindi parin ako mapakali kaya naman napilitan na lang akong madaliing tapusin ang mga nauna kong binabasa bago ko iyon itinigil kahit na marami pa sanang oras ang gugugulin ko para sa mga iyon.
Maybe tomorrow. Itutuloy ko na lang bukas ang iba. Hindi naman minamadali ang mga iyon.
Matapos kong iligpit ang mga kalat ko ay saka ako sumunod sa kanya. Hindi ko lang alam kong saan ko siya hahanapin. Naiwan din niya ang cellphone sa loob kanina.
"Little Acer. Tsk." Hawak ang cellphone niya na napapalinga ako sa paligid. Napapatanong sa mga nadadaanan ko.
"Nakita po namin na nagtungo sa restaurant sir."
"Salamat." Tinungo ko ang restaurant sa baba. Naabutan ko na nga siyang tumitingin sa mga pagkaing nakadisplay doon na halos nakasunod lahat sa kanya ang mga waiter na gusto siyang pagsilbihan.
Habang tumitingin. Nakahawak siya sa chin niya while pouting his lips.
May kung ano pang utinuro sa mga ulam doon. Wala akong imik na lumapit sa kanila. Napansin man ako ng ibang waiter na nasa likuran niya ay sumenyas ako na huwag silang maingay. Nakinuod na lang ako sa kanila.
"What is this?" Tanong niya na itinuro na naman niya ang isang ulam na nakadisplay. Isa iyong grilled belly pork na buo pa. Lagi naman kaming nag uulam nun sa bahay kaso nagchop na iyon at hindi tulad ng nakadisplay ngayon.
"Grilled belly pork, young master." Sagod ng pinakahead ng waiter na siya talagang nasa tabi niya.
"Uhmm.. it's big." Sabi niya na muling hinawakan ang chin niya na parang nag iisip pa. "And how about this?" Sabay turo sa chop suey.
Hindi kasi siya madalas mag ulam ng gulay kaya hindi niya alam kung ano ang mga pangalan ng mga naturang lutong ulam na nakadisplay.
"That is a chop suey, little Acer." Ako na ang sumagot na ikinalingon nilang lahat sa akin.
"Eh! Why are you here? I thought your busy?" Tanong niya.
Inutusan kong iwanan na nila kami na agad naman tumalima ang mga ito. Kumuha ng tray at pinggan para ikuha ito ng iba't ibang ulam na matipuhang tikman.
"Wanna taste it?" Isa kasing open buffet ang restaurant dito sa building kaya makakakuha ng maayos ang gustong kumain.
Umiling siya pero kumuha parin ako ng chopsuey. Kaunti lang naman para kahit ayaw niya ay hindi masasayang at makakain ko naman.
"How about this?" Sabay turo ng grilled belly pork.
Umiling na naman siya pero katulad kanina ay kumuha na naman ako ng kaunti.
Hindi na ako nagtanong at kumuha na lang ng tig-uunti sa mga ulam doon saka ko siya iginiyang umupo na.
"Uhmm, hindi ko sinabing kakain ako." Nakalabi niyang saad na nakatingin sa mga ulam na pinagsama-sama ko na sa iisang pinggan.
"But why you came here if your not eating?" Tanong ko. Tinusok ang isang piraso ng youngcorn at isinubo iyon sa kanya.
Ibinuka naman ang bibig at kinain naman iyon. Napangiti na lang ako na may kasamang pag iling. Tumukim din naman ako sa mga ulam na kinuha ko kaya naman sabay na namin iyong pinagsaluhan.
¤¤¤
¤¤¤
"Little Acer." Marahang tinapik ko siya sa pisngi para gisingin. Nakatulog siya sa maliit na silid ko sa opisina. Bumalik kami ng opisina ko kanina pagkatapos namin mamalagi sa restaurant sa baba ng ilang minuto.
Inantok siya dahil sa busog at pagkabagot nga niya ng walang ginagawa.
"Uhm." Hindi siya nagising. Bumaling lamang siya ng higa.
"Wake up, little Acer. We need to go home." Sabi ko sa kanya pero sadyang hindi siya magising. Napagmasdan ko siya ng maayos ayos ngayon. Palagi ko naman siyang napagmamasdan noon pero bakit parang kakaiba ang ngayon.
Masuyong humaplos ang palad ko sa pisngi niya habang titig na titig sa maamo niyang mukha.
"My little Acer." May ngiti sa labi ko ang gumuhit habang patuloy ko siyang pinagmamasdan. Hanggang sa matuon ang pansin ko sa labi niyang bahagyang nakaawang.
Nangunot ang nuo ko ng maalala ko ang paghalik niya sa akin noon. Hindi naman masasabing halik na iyon dahil pinagdikit lamang niya noon. Ni hindi niya iginalaw ang labi basta magkadikit lamang.
"You've been a really naughty little Acer." Naibulong ko. Namalayan ko na lang na ang labi na niya ang hinahaplos ko. Agad kong binawi ang kamay ko na para bang napaso ako kahit wala namang apoy.
"Never mind." Kumilos ako at maingat siyang binuhat. Hindi siya nagising.
Magaan lang naman siya kaya naman bubuhatin ko na lang siya hanggang sa pinakamataas na palapag kung nasaan ang condo ko. Sasakay lang naman kami ng elevator kaya hindi ako ngangalayin.
"Nadia, ikaw na ang bahalang magsara ng opisina ko." Utos ko ng secretary ko ng madaanan ko ito.
"Yes sir." Magalang naman nitong sagot.
Hindi ko na pinansin ang makahulugang tingin ng mapatingin kay Acer na buhat-buhat ko.
"Sleepy head huh." Naibulong ko pa ng sakay na kami ng elevator. Pero sa sinabi kong iyon ay gumalaw ang mga kamay niya. Nagulat pa ako ng ipulupot niya iyon sa leeg ko. "Your awake."
"Just now." Pabulong na sagot niya. "Where are we going kuya Kenneth?" Tanong niya. Gusto ko na sana siyang ibaba pero iniyakap na niya ng tuluyan ang mga kamay sa leeg ko na parang bata na doon na humawak para hindi malaglag.
"Let my neck go, little Acer. C'mon."
"Uhm.." umiling siya. Mas humigpit ang pagkakapulupot ng kamay sa leeg ko.
Napalunok ako. Bigla akong kinilabutan ng maramdaman ko ang pagdampi ng hininga niya sa may tainga ko.
"Acer." Naibulalas ko sa pangalan niya ng maramdaman ko din ang ginawa niyang paghalik sa punong tainga ko.
"Why kuya Kenneth? Hindi mo ba gusto?"
"No! Damn it. What are you doing?" Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Gusto ko siyang bitawan pero nag aalala naman ako na baka makasama sa kamay niya na nakahawak sa leeg ko at baka mabalian siya. Pero kung hindi ko naman siya bibitawan baka...
Damn it.
Muli akong napakislot ng dila naman niya ngayon ang parang naglalandas sa may likod ng tainga ko.
What a temptation?
"Kuya Kenneth." At bakit parang nagbago sa pandinig ko ang pagkakabigkas sa tawag niyang iyon sa akin. Parang nang aakit.
"Acer, be good." Pilit kong pinapakalma ang sarili ko pero hindi ko mapagsisinungalingan ang biglang nabuhay sa katawan ko.
Damn! Nagsisimula ng manigas ang pag aaring itinatago ko sa pinaggagawa niya at kung hindi pa siya tumigil ay baka makalimot ako at makalimutan ko kung sino siya.
- Writer
