Nakakapagod na tumayo sa kama at umuwi sa apartment. Naligo muna ako at nagpalit ng damit kasama si Rio.
Hinatid niya ako at sinamahan. Sa labas na rin kami kumain dahil wala na akong oras para magluto.
Nakakahiya dahil nakita pa kami ng iba kung mga kasamahan sa trabaho nang lumabas ako sa opisina ni Sir Rio.
Hindi ko kasi napansin ang oras dahil kasama ko ang lalaking mahal na mahal ko.
Totoo nga talaga ang sinasabi ng iba. Ang bilis lang ng oras kapag kasama mo ang taong mahal mo.
Kung pwede lang sanang wala ng bukas.
Kahit nakakahiya na sa pakiramdam, pilit pa rin akong ngumingiti.
Nagpapasalamat na lang ako dahil magkasama kami ni Rio at hindi nila ako matanong sa gusto nilang malaman.
Lahat ng saksi ay tila naging kwago ang mga mata. Sa isip ko ay parang ang napakadum
