“PAANO ba ‘ya, hubby?” natatawa pang tanong ni Karizza sa kaniyang asawa habang ang kaniyang tingin ay nakay Khai, na nasa tabing dagat na naman at abala sa paghuhukay ng buhangin.
As usual, mayroon na namang malaking beach umbrella sa tapat ng kinaroroonan ni Khai dahil kahit mataas na ang sikat ng araw ay sige pa rin ito sa paglalaro sa may buhanginan.
“Halos ayaw ng umalis sa tabing-dagat,” patuloy ni Karizza.
Ang tingin ni Zi ay nasa anak din nila sa hindi kalayuan. May mga kasama namang yaya si Khai at bodyguard na nakabantay sa paligid ng beach front.
“Iniisip ko nga, baka kapag bumalik na tayo sa Manila, paghanapan ako ng dagat niyan.” Nangingiti habang naiiling pa si Zi sa sinabi nito.
Paano ba naman kasi, paggising na paggising pa lamang ni Khai kaninang umaga ay ang dagat ag
