LAURA POV
KINABUKASAN, maaga akong nagising. Nailibing na sina Mama at Papa kahapon, wala akong naalalang nangyaring iba kahapon maliban doon kaya nang makauwi muli kami sa bahay ay nagkulong ako sa kʼwarto at panay ang aking iyak.
Kahapon lamang nag—sink sa akin na wala na pala talaga sina Mama at Papa kaya todo iyak talaga ako. Hindi na ako lumabas para kumain ng lunch and dinner.
Kaya heto mugto ang mga mata ko kahit hindi ko pa nakikita, mabigat kasi ang mata ko. Iyon ang nararamdaman ko ngayon.
Nagugutom na rin ako dahil hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa panay iyak kong pag—uwi namin.
Bumangon na ako at lumakad sa full mirror na nandito. Doon ko nakita ko ang aking mukha, mugto nga ang aking mata at pulang—pula ang aking ilong. Kaiiyak ko ito. Nakakahiya tuloy magpakita
