MY HOT NINONGS (SSPG)

CHAPTER 6

LAURA POV

ARAW naʼng libing nina Mama at Papa. Ngayon ang masakit na araw sa buhay ko dahil hindi ko na sila makikita pa kapag pinasok na ang kanilang kabaong sa puntod nila.

“Apo, nakahanda na ang lahat. Dumating na rin ang dalawang jeep na maghahatid sa mga bisita.”

Tinignan ko si Lola nang sabihin niya iyon sa akin. Dalawang jeep ang kinuha namin para sa mga kapitbahay namin na makikipaglibing. Ang iba naman ay nag—volunteer na maiiwan sa bahay namin para maghanda ng bayabas na panghugas at pagkain muli para sa kanila. Bread and juice lang ang ibibigay namin doon. Kami naman ay makikisabay sa seven seater na kotse nila Ninong Garvin at sila tito Anthony naman ay roon sa kotse nilang four seater, dumating rin kasi ang pinsan kong si Diane na sa Manila na nagta—trabaho, isama pa ang dalawang pinsan kong maliit pa.

“Okay po, Lola.” sagot ko sa kanya at huling tinignan ko sina Mama at Papa.

Umalis na ako sa harapan ng kanilang kabaong dahil dumating na iyong staff sa funeral, aalisin na nila ang mga gamit. Tinapik ni Lola ang balikat ko. “Apo, doon na tayo sa kotse nila Garvin maghintay. Hindi tayo pʼwedeng mahuli, bawal iyon.” sabi ni Lola sa akin.

Tumango ako sa kanya at lumakad na kami palabas sa bahay. Nakita ko ang dalawang jeep na puno na agad, may mga traysikel at motor din na kasama, sila ang magta—traffic mamaya. Ang mga traysikel naman ay walang bayad, sumama talaga sila dahil mabait sina Mama at Papa sa kanila. Balik na tulong daw nila, iyon ang sabi sa amin. Kaya kahit pang—gas ay ayaw nilang kunin.

“Hop in,” baritonong sabi ni Ninong Gavin. Nakakatakot talaga ang boses niya, buong—buo kasi.

Pumasok na ako sa backseat ng kanilang car at nakita ko roon si Ninong Garvin na nasa left window, sa likod ng driver seat. Naupo ako sa tabi niya at pinaramdam ang aking balat sa kanya. May white shirt kami na may pangalan nina Mama at Papa at may picture na rin. Sila tita Dina ang nagpagawa nito.

“Hello, Ninong Garvin.” Nakangiting bati ko sa kanya. Nakita ko ang pag—iwas ng kanyang tingin sa akin. “Huwag ka ng mahiya, Ninong Garvin. Para ka namang hindi pa kumakain ng kepyas or humahawak nito. Sa ganyang mukha mo... Paniguradong maraming babae na rin ang nahulog sa iyo. Kaya donʼt be shy, Ninong Garvin.” bulong ko sa kanya at pinadantay ang kanyang kamay sa aking legs. “I need you, Ninong Garvin. Paligayahin mo ko mamayang gabi para hindi ko maisip sina Mama at Papa. Huwag kang mag—alala, paniguradong payag sila Mama sa iyo. Hmm... Ang bango mo.” Wala siyang payag dahil iniipit ko siya lalo naʼt hindi pumapasok sina Loloʼt Lola at maging si ninong Gavin.

“Why are doing this, Inaanak? Ninong mo ko—”

“Ninong kita at hindi kamag—anak. Na—love at first sight nga ako sa iyo, Ninong Garvin. Ang gwapo mo... Matangkad at lalong—lalo naʼt maamo rin ang face mo like me, Ninong Garvin. Iyon ang tipo ko sa isang lalaki. And, muntik ko ng makalimutan... Gusto ko ng mahaba at matabang b***t katulad ng sa iyo. Kaytagal na akong naghahangad ng ganito, Ninong Garvin,” bulong ko sa kanya. “Ayaw mo ba akong i—try? Magaling ako. I swear!” Tinignan ko siya at nakita kong nakatingin din siya sa akin.

Napalunok siya ng kanyang laway. Nakita ko kung paano umalon ang kanyang adamʼs apple. Konti na lang ay mapuputol na ang pisi niya. “Trust me, Ninong Garvin. Magaling akong magmaniobra ng katulad nitong b***t mo. Paniguradong mapapasunod ko siya sa akin. Kaya tikman mo ko, Ninong Garvin. Try to taste me and malalaman mong totoo ang sinasabi ko. Donʼt forget na virgin pa ako. Ikaw ang makakauna sa akin. Rawr!” bulong ko pa sa kanya at hinipan ang kanyang tenga.

Lalo siyang sumiksik sa pʼwesto niya kaya pinisil ko ang kanyang taguro na siyang pagtingin niya sa akin. “You like it? I like it!” Kinagat ko ang aking ibabang labi, pero bigla akong bumalik sa dati nang maramdaman kong may sumakay sa sasakyan.

“Lola, dahan—dahan po. Gusto niyo po bang dito kayo sa gitna?” mahinahon na tanong ko sa kanya.

“Hindi na, apo. Dito na lang ako para madali makababa. Ang Lolo mo ay dʼyan sa harapan. At, ang best friend ng Papa mo ang kasama roon sa sasakyan ng ataul,” sabi ni Lola kaya tumango ako sa kanya.

Ayos lang iyon dahil nakadantay pa rin ang ang kamay ni ninong Garvin sa aking legs at hawak ko pa rin ang taguro niya, nasa labas ang kaliwang kamay ko pero hinahayaan lamang niya ako at hindi kami napapansin dahil dala ko iyong showl ko, iyong ang ginagamit ko ngayon.

Ang taba talaga ng taguro niya.

Dumating kami sa cemetery, malapit lang naman din, wala pang thirty minutes ay nandoon na kami. Bumaba kaming lahat at inakyat ang kabaong nina Mama at Papa.

Nasa harapan namin ang kabaong nilang dalawa at nagkaroon muna ng Misa dahil hindi na kami dumaan sa simbahan dahil Sunday ngayon kaya rito na lang mismo sa cemetery. Nag—start magsalita si Father habang kami ay nakikinig. Nakatingin ako sa kabaong nina Mama at Papa dahil ilang minuto na lang ay hindi ko na makikita ang mga ito.

Nagkaroon ng speech nang matapos magsalita si Father, binigay nila sa akin ang microphone. Hinawakan ko iyon kahit nanginginig ako. “H—hello po. A—ako po si Laura Asuncion... Nag—iisang anak nina Juanito and Lara Asuncion po—” Naubo ako dahil may tumutulo ng luha sa mata ko. “Nagpapasalamat po ako sa mga sumama ngayong araw. Sa mga traysikel driver and naka—motor na hindi na po nagpabayad sa amin, salamat po. Alam kong nakikita ngayon ito nina Mama at Papa na maraming nagmamahal sa kanila. Kaya paniguradong nakangiti sila ngayon... Masasabi ko lang sa parents ko, sobrang bait at mahal nila ako. Wala rin akong hihilingin pang magulang bukod sa kanilang dalawa. Lahat ay ginawa nila para sa akin, para sa kinabukasan ko. Despite na hindi nila makitang lumalaki ako at natutupad ang pangarap namin, alam kong nanonood silang dalawa sa daan na tatahakin ko. Kaya gagawin ko ang lahat para sa kanila kahit iniwan nila ako.” Napasinghot ako at tinignan sila. “Alam kong maraming nagtatanong if galit ba ako kay God ngayon dahil dalawa silang kinuha sa akin. My answer is no. Alam kong may purpose ang lahat. Alam kong plano si God. At, lahat din naman ito ay babalik sa kanya. Lahat ay mamamatay kaya wala akong galit... Iyon nga lang sobrang bilis. Hindi man lang nila makikitang ga—graduate ako ng kolehiyo. Hindi na makikita ang buhay ko in the future. Iyon ang nasa isipan ko. Sana pinatagal pa kahit ilang taon, pero nasa isipan ko na lamang na baka need na ni God ng new Angels kaya pinaakyat na sila. Para sa magulang ko, salamat dahil pinanganak mo ko rito, Mama. Salamat dahil pinalaki niyo kong maayos at komportable sa buhay. Salamat kasi kayo iyong magulang ko. Hindi ako galit. Kasi alam kong... Makikita ko rin kayong dalawa. Have a safe trip there and be happy.” Nakangiting sabi ko at binigay sa akin ang holy water. Binasbasan ko ang kabaong nilang dalawa.

Binigay ko na rin kay Lola ang holy eater at doon ko napansin na nag—iiyakan na rin ang ibang kapitbahay namin, lalo na si tito Anthony dahil nag—iisang kapatid niya si Mama.

Nang matapos magbasbas ang lahat ay bigla na naman akong naging malungkot nang makitang pinapasok na ang kabaong nila.

“Mama! Papa!” malakas kong sabi habang bumubuhos na naman ang luha ko sa aking pisngi. “Ma! Pa! Bakit niyo agad ako iniwan? Mama! Papa! S—sana hindi na lang ako kumanta ng araw na iyon... Sana hindi umulan! Mama! Papa!” Napaluhod na ako habang unti—unti ng pinapasok sa loob ang kanilang kabaong na sabay.

Alam kong nilalandi ko si ninong Garvin pero nagluluksa rin ako dahil sa pagpanaw ng magulang ko. Kumbaga sa kanya ko binabaling ang lungkot ko para hindi ko maalala.

Lalo pa akong umiyak nang makitang naipasok na ang magkabilang kabaong nila, magkatabi ang kanilang lapida. “Mama! Papa!” Iyon lamang ang sinasabi ko, paulit—ulit kasi hindi ko alam kung ano pa ba ang dapat kong sabihin.

Wala.

Wala akong makuhang salita.

Nang matapos ang libing, binigay na ang tinapay and juice sa mga nakipaglamay. Kami nina Loloʼt Lola ay nakaupo rito habang nakatingin sa inaayos nilang lapida. Ngayon din kasi ikakabit iyon.

Hawak ko ang juice sa kamay ko, pero tinatamad akong inumin. Sa loob ng ilang araw, hindi ako nagka—problema habang naka—lamay silang dalawa. Pero, ngayon... Ngayon ko naramdaman na naiwan na pala ako. Iniwan ako nina Mama at Papa. Hindi nila ako sinama.

Kinagat ko ang aking ibabang labi nang maramdaman kong may tumutulo na namang luha sa mata ko. “Apo, tatagan mo ang loob mo, ha?” Hinawakan ni Lola ang kamay ko at pinapalakas ako.

“A—alam ko naman po iyon, Lola. Tutuparin ko pa rin po iyong pinangako ko sa kanila lalo na kay Mama. Kaya mag—aaral akong mabuti sa last year kong ito. Tutuparin ko ang lahat ng iyon,” sabi ko sa kanya habang pinupunasan ang aking luha.

“Hereʼs the tissue, Inaanak.”

Napataas ang tingin ko at nakita ko si ninong Garvin. Ano ba naman ito? Umiiyak ako pero pinapakilig niya ako. Simpleng pagbigay lang ng tissue sa akin ay kinikilig na ako.

“T—thanks po, Ninong Garvin,” sabi ko sa kanya at kinuha ko iyon. Inamoy ko muna iyon at pinunas sa aking pisngi, maging sa mata ko.

Itatago ko ito.