Sabi nga nila, kapag mabigat na ang dinadala mo, bitawan mo. Pero paano kung nakakapit pa ang isa?
"Sven, pagod na ako. Pwede bang.. bitawan mo na ang kamay ko sa pagkakataong ito?"
Ang mga mata kong nakapako sa kanya ay may unti-unting namumuong luha. Nasasaktan ako ng paulit-ulit. Nasasaktan ako ng sobra-sobra at ayokong lokohin ang sarili ko na kaya ko pa kahit ang totoo ay hindi na. Ito lang ang solusyong alam ko. Mahal ko siya pero hindi ako tanga para kumapit pa sa taong paulit-ulit akong sinasaktan. Paulit-ulit akong pinaglilihiman.
Mabilis siyang lumapit sakin at sinakop ng malalaking palad niya ang mukha ko. Kusang tumulo ang mga luha ko nang makita ko ang pangingilid ng mga luha niya. Ang nagmamakaawa rin niyang mga mata..
"H-hindi, Isabella. H-hindi kita bibitawan kahit sa a
