CHLOE POV.
NARIRITO kami sa ospital dahil ngayon ang araw ng aking panganganak. At hindi mawala sa dibdib ko ang takot. Hindi ko alam kung normal lang na maramdaman ng isang buntis ang ganito. Pero kahit pilitin kong maging kalmado ay hindi ko magawa. Pinagpapawisan ng malamig ang aking mga kamay. At kahit nasa tabi ko si Mr. Raiden ay naroon pa rin ang pangamba.
“Anak, lakasan mo ang iyong loob.” Sa aking narinig ay bigla akong nakaramdam ng kasiyahan. Narito ang aking ama kaya nagmamadali akong humakbang palapit sa kanya at mahigpit na yumakap. Miss na miss ko na siya, hindi ko na rin mapigilan umiyak. Dati kasi noong kaming dalawa lang ang magkasama ay panatag ang aking loob. Pero ngayon pakiramdam ko ay lagi na akong nag iisa.
“Daddy ko, salamat po at dumating ka.”
“Sorry anak kung
