RAIDEN POV.
ARAW ng huling hearing ayaw kong tumingin isa man sa mga babaeng umiiyak at nagmamakaawa. Matapos ang hatol sa kanila ay halos lumuhod ang mga ito sa hukom upang bawiin ang ibinigay sa kanilang sintensya. Ngayon ay tanggapin nila ang consequences ng mga ginagawa nila noon sa akin.
“Let’ go, baby.” At iginiya ko na ang aking asawa palabas ng korte. Maluha luha pa rin ito habang naglalakad kami. Kaya naman ay kinuha ko ang panyo sa aking bulsa at pinunasan ang kanyang mukha.
“.... Salamat sa Diyos, at ipinagkaloob sa atin ang hustisya.”
“Huwag mo nang isipin ang mga yon, ang mahalaga ay tapos na ang problema natin.”
-
ONE month later….
Katatapos lang ng kasal namin at narito kami sa receptions hall. Ang isa sa pinakamasayang nangyari sa buhay ko. Ang napakaganda kong asawa
