Irish POV
Dahil sa ilang kilometro na rin ang narating ko at tila hindi na ako makalabas sa gubat na napasukan ko ay humihingal na umupo ako saglit sa malaking batong nakausli sa harap ko.
Nanghihina man ako dahil sa pagod ay naging malakas ako sa tuwing iisipin ko ang magiging anak ko. Hindi bali ng mapagod ako at mauhaw dahil wala akong makitang kahit isang patak ng tubig dito sa lugar na pinasukan ko.
Ewan ko ba kung bakit tila kay ramot naman yata sa akin ng tadhana na pati tubig ay pinagkakakitaan ako.
Napahawak ako sa tiyan ko ng wala sa sarili. Bigla na namang pumatak ang mga luha sa mga mata ko habang nakasandig ang ulo ko sa katawan ng puno at nakatingin sa papadilim na kalangitan.
Sandali na lang ay mag-gagabi na. Hindi ako takot mag-isa dito sa gubat pero hindi mawala ang k
