Amber’s POV
“Bakit? Kailangan ba talaga ng dahilan para magyaya ng isang babae na kumain?”
Ang katatagang iyon ang siyang hindi mawala—wala sa aking isipan. Ano sa tingin niya ang ginagawa niya? Basta—basta na lang niya akong yayain na kumain sa labas na parang wala lang?
“Alam mo sir, hindi mo ako madala—dala sa ganiyang diskarte. Sorry pero hindi po ako pwedeng sumama sa ‘yo,” akmang hahawakan na sana niya ang balikat ko at itulak ako papasok sa loob ng kaniyang kotse ngunit mabilis ko iyong iniwasan. Mabilis kong iniwasan lalo pa at alam kong kasunod niyang gagawin ay ang itulak ako papasok sa loob ng kaniyang sasakyan.
Umatras ako papalayo sa kaniya. Nakatingin na siya sa akin ngayon at kapansin—pansin mula sa mga tingin niyang ‘yon ang kakaibang emosyon na halatang nagulat sa nag
