•CHARM POV•
Muling napahaba ang leeg ko sa bintanang malayang nakabukas. Kanina ko pa s'ya inaantay halos maghapon na akong nakaabang sa harap ng bintana para masalubong ko s'ya sa pagdating n'ya pero hanggang ngayon ay wala pa rin s'ya.
Napahalumbaba ako at lungkot na pinaglaruan ang tasang nakakailang puno na ng kape.
Kanina pa itong wala at ayon sa mga nakausap ko dito sa headquarters ay maaga raw itong umalis at hindi pa nakakabalik.
Ni hindi man lang s'ya nagpaalam o nag-iwan ng mensahe para 'di ako nag-aalala ng husto. Napapraning na ako dahil sa mga nagdaang pangyayari sa amin kaya hindi mawaglit ang sobrang pag-alala sa buo kong pagkatao.
Mamaya may mangyaring masama na naman sa kanya. Hindi malayong mangyari 'yon dahil nasa pali-paligid lang ang kalaban kahit na alam kong
