“Vinnea…please forgive us. Magsimula tayong muli…” ani naman ni Fire nang wala akong maging reaksyon sa sinabi ng kaniyang kapatid.
Ang tsismoso talaga ng dalawang ito. Nakikinig sila sa usapan ng may usapan. Kanina pa kaya sila rito o nagkataon lang na narinig nila ang sinabi ko?
Umiling ako ng dalawang beses sa pakiusap ni Fire. Hindi na ako ang Vinnea na kilala nilang marupok. Natuto ako na tikisin ang nararamdaman ko para sa kanila nang layasan ko sila at sumama ako kay Lax sa Amerika
Hindi ko pagaganahin ang pagiging marupok ko ngayon. Ako na naman ang kawawa. Ayaw kong ako na naman ang mag-adjust sa kanila. Dapat silang matuto. Dapat nilang paghirapan na makuha ang puso ko. Akala yata ni Ice at Fire na madadaan nila ako sa pakiusap. For once I want them to learn. Hindi iyong nasan
