LETICIA VIDA
“I-I beg your pardon, Madame Zaharina?” Tuluyang hinarap nitong kapatid ni Krugen ang model.
Pinagtaasan s'ya ng kilay at pinamewangan pa. “You can’t even follow my simple instructions. Just pack your things and get out. You consumed my time guiding you around,” matigas na saad ni Zaharina.
Nakita kong napa-kagat labi sa inis ang model at marahas n’yang pinagdadampot ang bag saka mga damit. Hinakot n’ya ang mga iyon at padabog na nag-lakad palapit dito sa pintuan. Binigyan ko agad s’ya ng daan dahil baka babanggain n’ya pa ako.
Sinulyapan ko naman si Krugen. Naghihintay akong magrereklamo s’ya dahil alam ko namang hindi n’ya ako gusto maging model n’ya.
But he kept silent. “He didn’t even flinch...” I whispered. Kahit rinig na rinig n’ya ang mga kaganapan dito sa loob
