TAHIMIK si Conrado habang nakatitig sa mga platong pinaglalagyan ng mga pagkain. Mula roon ay naglandas ang tingin niya sa kurtinang nakasabit sa pintuan ng dalagang si Ahnia.
Matapos ng naging sagutan nila kagabi ay hindi na ito lumabas pa ng kuwarto. Wala naman siyang lakas ng loob na kausapin ito matapos ng mga sinabi niya kahapon.
"Mahal kita, kuya! Mahal kita!" umalingawngaw ang tinig ng dalaga sa kaniyang pandinig.
Mariin niyang naipikit ang mga mata. Kung wala lang sila sa ganoong sitwasiyon ay baka siya na ang pinakamasayang lalaki sa mundo, pero hindi maaari. Hindi niya dapat mahalin ang babae. Sa pangalawang pagkakataon ay tinanggihan niya na naman ito.
Matapos magbuga ng hangin ay tumayo na siya at sandaling nagpalit ng damit. Pagkabukas niya ng pintuan ng kubo ay natanaw ni
