Chapter Thirty-nine
Nang narinig ko ang tunog ng sasakyan na parating ay agad akong nagtago sa likod ng bahay. Kahit 30 minutes na simula no'ng natapos ang tawag ay hindi pa rin normal ang t***k ng puso ko.
"For sure dahil sa hiya ito. Oo, hiya. Nahiya ako dahil tinawag akong baby ng lalaki. Hindi ito dahil sa kilig. No. No." Nagsasalita na akong mag-isa. Hindi na yata normal ito.
Nag-ring ang phone ko. Tumatawag si governor. In-off ko iyon. Hindi muna ako magpapakita rito.
Pero after 3 minutes ay bumungad na ito mula sa gilid ng rest house. Tatawa-tawa.
"Tinataguan mo ba ako, Mrs. Dixon?" nanunudyo ang tinig nito.
Ilang hakbang lang ay nasa mismong harap ko na ito.
"Ha? Tinataguan? Tumatambay lang ako rito. Bakit naman kita tataguan?" painosenteng tanong ko rito. Nagpipigil na nama
