THE CEO'S REAL WIFE-SPG

CHAPTER 18

LUCAS’S POV

Nagising ako na wala na sa tabi ko si Halley. Bumangon ako at dumiretso sa banyo para maghilamos at mag-toothbrush. Sigurado akong nasa kusina siya at nagluluto ng almusal. Sinadya kong magbakasyon ang mga katulong para malaman kung kaya ni Halley na pagsilbihan ako nang walang tulong mula sa kanila. Gusto kong malaman na hindi lang pera ang habol niya sa akin. Ilang beses ko na siyang sinubukan para makita kung mabuti siyang tao. Maraming beses na akong nag-iwan ng pera at alahas sa bahay. Sinasadya kong ihulog o iwan ang ilang bagay at magpanggap na nakalimutan ko ang mga iyon. Ngunit kapag nakikita ni Halley, dinadampot niya ang mga iyon, itinatabi, at sinasabi sa akin kapag nakauwi na ako. Sinabihan ko rin si Mommy na magkunwaring galit kay Halley at alukin siya ng pera para layuan ako. Lahat ng ‘yon ay hindi tinanggap ni Halley.

Nang matapos akong maligo, pumunta na ako sa kusina. Nakita ko siyang nagluluto habang kumakanta. Hindi ako nagsalita dahil pinapanood ko siya.

“Ay, kalabaw!” sigaw ni Halley nang makita niya ako.

Ngumiti ako. “Good morning.” Lumapit ako sa kanya at mabilis ko siyang hinalikan sa pisngi.

“Kanina ka pa?” tanong niya.

I nodded. “You’re actually a good singer.”

Yumuko siya. “Hindi naman.”

“What did you cook?”

“Nagluto ako ng tuyo at itlog. Hindi ka naman kumakain ng kanin sa umaga, kaya nilagang itlog, vegetable salad, at black coffee ang ginawa ko para sa’yo.”

“Good, that’s my favorite.”

Ngumiti siya. “Ihahanda ko na.”

Nakangiti ako habang pinagmamasdan siya.

“You seem to be in a good mood?” I asked.

“Syempre, ngayon yata ang first book signing ko. Hindi nga ako nakatulog ng maayos kagabi sa sobrang excited ko.”

“Is that today?” I pretended not to know.

Tumango siya. “Oo, ‘di ba sabi mo ngayon ang book signing ko?”

Kunwari’y nag-isip ako. I don’t remember telling you that.”

Napawi ang ngiti niya at napalitan ng lungkot. “Gano’n ba? Baka nga panaginip ko lang ‘yon kagabi.”

Ngumiti ako. “I’m just kidding.”

“Kainis ka talaga!”

“Get ready because we’re going to the company together.”

“Sasamahan mo ako?”

“Of course, I’ll be with you all the way to the mall where you’ll have your book signing. It’s not just you; there will be other writers there too.”

“Talaga! Yehey!” Tumalon siya sa tuwa.

“Kumain na tayo.” Natatawa kong sabi.

“Okay, Love!” sagot niya.

Ngumiti ako sa kanya. “Sweet.”

Sinama ko siya sa kumpanya habang naghihintay kami ng oras para sa book signing niya. Ala-una ng hapon magsisimula ang book signing, pero nandito na siya sa kumpanya ng alas-otso ng umaga.

“Lucas, nakikita ba tayo mula sa labas?” tanong niya.

Nakaupo siya sa sofa sa loob ng opisina ko. Glass wall ang buong opisina kaya akala niya ay nakikita kami mula sa labas.

Umiling ako. “Hindi tayo nakikita nila, pero puwede nating makita ang mga tao sa labas.”

“Ang galing naman! Paano natin makikita ang nasa labas?”

Kinuha ko ang remote at pinindot ito upang makita niya ang labas.

“Wow! Ang galing!”

“Tsk! Madalas nang ginagamit ang ganito sa mga establisyemento.”

“Oo, nakita ko na 'yan sa mall, pero hindi ko alam kung katulad din ito ng sa 'yo.”

“Hindi ka pa ba nakakapagtrabaho sa malalaking kumpanya?”

Umiling siya. “Hindi pa. Nag-apply ako dati bilang sekretarya, pero pinaghintay lang ako ng mag-iinterview. Masyadong VIP ang boss. Madaling araw pa akong umalis ng bahay, ang tagal kong naghintay, wala pa akong kain, tapos sasabihin ng staff na bumalik na lang dahil hindi makakapunta ang boss nila. Nakakainis talaga ‘yon! Mabuti na lang at may nagbigay sa akin ng pera. Napagkamalan akong pulubi at binigyan ako ng dalawang libo.”

“Kung alam ko lang na kasama kita sa iinterviewhin ko, maaga sana akong pumunta.”

“Bakit ka natahimik?”

“May naalala lang ako noon. May babaeng mukhang kawawa akong nakita. Hinagisan ko ng pera nang madaanan ko siya. Gusto ko sanang bumaba, kaya lang baka magdulot ng trapik.”

“Ikaw siguro ang nagbigay sa akin ng pera!”

“Kung sabihin kong ako ‘yon, maniniwala ka ba?”

“Oo, sabi mo eh.”

Tinignan ko siya at hinaplos ang mukha niya. “Ang ganda mo talaga.” Dahan-dahan kong inilapit ang mukha ko at hinalikan ko siya. Tumugon naman sa akin si Halley, at maya-maya, mas lalong uminit ang katawan ko. Sinimulan kong pagapangin ang kamay ko sa loob ng damit niya habang patuloy ko siyang hinahalikan. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko; sobrang bilis ng t***k ng puso ko.

Huminto ako at tumingin sa kanya. “Let’s go to the bathroom.” Binuhat ko siya papunta sa banyo.

“Lucas, wala ka bang gagawin?”

“Marami, pero ikaw ang gusto kong unahin.”

Pinaupo ko siya sa lababo at muli ko siyang hinalikan sa labi habang isa-isa kong tinanggal ang botones ng damit niya.

‘Lucas, baka may makakita sa atin,’ bulong niya.

“Walang mang-iistorbo sa atin.”

Hinubad ko ang suot niyang damit at tinanggal ko ang bra niya. Hinalikan ko ang leeg niya.

“Hmm…”

Mas lalong nag-int ang katawan. Bumaba ang halik ko sa kanyang malusog na dibdib at dinilaan ko ang kanyang dibdib at sinipsip ko ang kanyang u***g.

“Ohhh!” she moaned.

Habang sinipsip ko ang u***g niya ay tinatanggal ko naman ang suot niyang panty.

“Oh, Halley!”

Hindi ko maipaliwanag ang kakaibang sarap na nararamdaman ko habang kasiping ko siya. parang ayoko ng matapos ang pagroromansa ko sa kanya dahil habang tumatagal ay mas lalong sumasarap. Nang tuluyan na siyang walang saplot ay hinubad ko namn ang suot kong pantalon at pagkatapos ay pinaghiwalay ko ang kanyang mga hita. Yumuko ako upang angkinin ang kanyang hiyas.

Ang higpit ng yakap niya sa akin. “Ohh!” malakas niyang ungol.

Mas lalo akong ginanahan. Ipasok ko ang dila ko sa loob ng butas ng kanyang hiyas at nilaro ko ito.

“Oh, Lucas!’

Pinagtuloy ko lang ito hanggang sa may lumabas na maputing likido sa kanya. “Ohhh!” ungol niya.

Pagkatapos kong sisirin ang kanyang hiyas ay pinatuwad ko siya saka ipinasok ang aking p*********i. “Ohh!” malaskas kong ungol.

Hinawakan ko ang mukha niya at ipinasok ko sa bibig niya ang isang daliri ko habang binabayo ko siya. sinisipsip naman ni Halley ang daliri ko habang nasa loob ng bibig niya.

“Uh!uh! uh!” sambit ko.

“Lucas…” sambit niya.

Binilisan ko ang pagbayo sa kanya hanggang sa tuluyan naming narating ang rurok ng langit.

Hinalikan ko siya sa noo pagkatapos. “Ang sarap mo talaga,” bulong ko.

Nagpahinga lang kami sandali bago kami naglinis ng katawan.

“Sigurado ka bang ayos ka lang dito?” tanong ko kay Halley.

May meeting ako ngayon kaya maiiwan siya sa loob ng opisina ko. Tumango siya habang nakahiga sa sofa. “Matutulog muna ako habang hinihintay kita.”

“Puwede kang mauna sa venue ng book signing mo. Ipahatid kita sa driver ko kung gusto mo?”

Umiling siya. “Hintayin na lang kita. Ang sabi mo naman sa akin ay mabilis lang ang meeting mo.”

“Yes, pero baka mainip ka.”

“Huwag kang mag-alala, okay lang ako. Bilhan mo na lang ako ng pizza at drinks.”

“Okay, see you later.” Hinalikan ko siya sa pisngi bago ako umalis. Pagkalabas ko ay tinawag ko ang sekretarya ko para umorder ng pizza at drinks ni Halley. Pagkatapos, dumiretso na ako sa silid kung saan gaganapin ang meeting.

"Sir, Ma'am Savana is coming here to talk to you,” sabi ng sekretarya ko.

I furrowed my brows. “But she doesn’t have an appointment with me today, right?”

“Sinabi ko na sa kanya na kailangan niyang magpa-schedule ng appointment bago siya makipag-usap sa iyo, pero tumanggi siya. Ang sabi niya ay pupunta pa rin siya dito kahit ayaw mo."

I took a deep breath. “Alright, when she arrives, tell her to wait for me. Don’t let her into my office.”

“Understood, Sir!”

“Thank you.”

The meeting with my team began, but I couldn’t concentrate because I kept thinking about Halley being in my office. I was worried they might run into each other, and I wondered what Savana would say to her. I knew she had seen us when Savana kissed me unexpectedly in the parking lot. I didn’t bother explaining to Halley because I knew she wouldn’t believe me.

“Savana, please don’t cause any problems,” I muttered to myself.

Nang matapos ang meeting, agad akong pumunta sa opisina ko. Sinalubong agad ako ng sekretarya ko.

“Sir, si Ma’am Savana, nasa loob ng opisina n’yo.”

I furrowed my brow. “I told you not to let her in.”

“Ayaw niyang magpapigil sa akin.”

“s**t!”

Pagpasok ko sa loob ng opisina ko, nakita ko si Savana na nakaupo sa mesa ko habang may kinakain na pizza. Si Halley naman ay nagpupunas ng sahig.

“What happened here?” I asked.

Savana smiled. “Lucas, it's good that you arrived. I've been waiting for you since earlier. Fortunately, your helper was here and gave me food while I was waiting for you.”

I approached Halley. “Who told you to clean the floor?” I asked irritably.

Yumuko siya. “Inutusan niya ako.”

Don’t follow her orders.”

“Sorry.”

“Lucas, hayaan mo siya. Para naman magkaroon siya ng silbi sa ‘yo. Sayang naman ang ginastos mo para sa bahay na binili mo sa kanya kung hindi siya magtatrabaho sa ‘yo.”

“She’s my wife.”

She met my gaze. “Stop lying. You paid that woman to pretend to be your wife to show me that you've moved on.”

“How many times do I have to tell you that I don’t love you anymore? So, leave before I drag you out.”

“Talaga? Kaya ba naghanap ka ng hampaslupang babae na pinalit sa akin?”

“Ang babae na hampaslupa na sinasabi mo ay mas disente at malinis kaysa sa ‘yo. Nakakadiri ka!”

“Son of a b***h!” She slapped me.

“Get out!”

Padabog na lumabas ng silid si Savana.

Lumapit ako kay Halley at niyakap ko siya. “Are you okay?”

Tumango siya. “Kinain niya ang pizza ko.”

I smiled. “Don’t worry, we’ll buy a lot more later,” sabay halik ko sa kanya.

“Promise mo ‘yan?”

Tumango ako. “Sinabi ko naman sa ‘yo na sa akin ka lang susunod ng utos.”

“Sabi niya hindi pa raw kayo naghihiwalay.”

Sinuklay ko ang buhok niya. “You’re my wife, so she has no right to me.”

“Okay.”

Let’s go! Let’s eat some pizza before we go to the event.”

Ngumiti si Halley. “Salamat.”

One of the things I like about Halley is her simplicity. She’s content with the things she has, and whenever something new comes her way, she truly appreciates it.

Isang oras nang nagsimula ang event, ngunit halos limang tao pa lang ang nagpapapirma kay Halley. Kahit ilang beses nang pinopromote ang libro sa social media, wala pa ring bumili ng libro niya. Nakita ko naman sa kanya na masaya siya, pero naawa ako sa kanya lalo na’t mas maraming nagpapapirma sa ibang author na kasama niya.

Hindi ako nakatiis. Tinawagan ko ang sekretarya ko.

“Rosita, find some people outside the mall and have them come to the event. Tell them they'll get a free book, but they need to have the author sign it.”

“Okay, Sir.”

Pagkalipas ng sampung minuto, sunod-sunod na ang nagpapapirma kay Halley. Nakita ko ang saya sa mukha niya.

“You're beautiful.”

I had spent a lot of money on Halley's book, but seeing her happy while getting autographs and pictures made me feel like all the money I spent was worth it.

“Lucas, salamat,” sabi niya habang pauwi kami.

“You’re welcome.”

“Salamat dahil hindi mo ako hinayaan na mapahiya kanina.”

“Huh? What did you say?”

“Alam ko naman na kaya lang maraming nagpa-pirma ng libro ay dahil ikaw ang bumili at binigay mo na lang sa kanila.”

“How did you know?”

“Sinabi sa akin ng isang babae. Ang sabi niya, pumunta siya rito dahil libre daw ang libro.”

“Well, that is a marketing strategy. When they read the book, they can tell others how good the story is. Others will get curious and end up buying your book.”

“Salamat, pero baka hindi talaga para sa akin ang pagsusulat.”

“Don’t give up. Keep writing, and make me the main character,” sabay kindat ko.

“Bagay ka ngang maging male lead character kasi ikaw ang knight in shining armor ko.”

“So, do you love me now?”

“Mahal na siguro kita.”

I stopped the car on the side of the road and looked at her.

“What did you say?”

“Sabi ko, baka mahal na kita?”

“Why aren’t you sure yet?”

Nagkibit-balikat siya. “Hindi ko alam.”

Hinila ko ang batok niya at siniil ko siya ng halik.

“Now tell me, do you love me?”

“Hmm… hindi pa rin sure, puwede isa pang halik?”

“Hindi lang halik ang gagawin ko sa ‘yo para makasigurado ka.”

Muli ko siyang siniil ng halik at pagkatapos, tinaas ko ang damit niya. Dinilaan at sinipsip ko ang kanyang dibdib. Muling nag-init ang aming katawan hanggang sa pareho na kaming walang suot na damit.

“Halley, say you love me?” anas ko habang binabayo ko siya sa loob ng kotse.

“Ohh, I love you, Lucas!” wika niya.

Ngumiti ako at binilisan ko ang bayo sa kanya upang marating naming ang rurok ng langit bago pa kami puntahan ng traffic enforcer.