Dumulog agad ako sa hapag-kainan pagkababa ko. Wala man akong gana ay alam kong hindi pwede na hindi ako kumain dahil sa sitwasyon ko.
Isang tipid nga ngiti ang binigay sa akin ng tatay ni Matthew bago nagsimulang magsalin ng pagkain sa kanyang plato. Ganoon din naman ang ginawa ko at tahimik na kumain kasabay niya.
"How are you, hija?" he asked after the long silence.
Mabagal ko namang nilunok ang pagkain ko at iniangat ang paningin sa kanya.
"I'm still breathing though I am dead inside," walang ganang sagot ko at muling tumingin sa aking kinakain.
I heard him took a deep breath then continued eating.
"Eat more Sophia and I'll show you someone," seryosong sabi ng matanda.
Natigilan ako at saka siya tinitigan.
Pagak akong natawa at napailing. For a moment umasa ako na si Matthew a
