Wala kaming imikan ni Redentor sa loob ng sasakyan habang nasa biyahe kami pauwi. Tila na nagpapakiramdaman kami sa isa't isa. Basta ako, inis ako sa kanya. Kaya hindi ko siya kakausapin, kahit mapanis pa ang laway ko dito.
Pagkarating sa bahay ko, at pagkahinto ng sasakyan sa garahe, agad na akong bumaba ng sasakyan. Dere-derecho akong naglakad papunta sa pintuan papasok sa bahay.
"Atasha!" narinig kong tawag ni Redentor, pero hindi ko siya pinansin.
Nagkunwari akong hindi ko narinig ang pagtawag niya sa akin. Hinanap ko ang susi ng pintuan sa bag ko, para maalala ko lang na nandoon nga pala ang lahat ng susi ko, kasama ng susi sa sasakyan na si Redentor ang may hawak ngayon. So, wala pala akong choice kung hindi hintayin ko si Redentor.
"Atasha."
"Buksan mo na ang pinto," malamig
