(W A R N I N G : T Y P O A N D E R R O R S A H E A D ! ! ! ! ! ! ! ! E N J O Y R E A D I N G ! ! ! ! ! ! ! ! ! )
CHAPTER 23: SUNSET
BLAIRE’S P. O. V.
Deserve ko talagang sumaya kahit sandali man lang. Tapos na akong magpakatanga at ayaw ko ng balikan pa ulit.
Napaigtad ako ng may kumatok sa pintuan. Pinunasan ko ang aking mga luha ng mabilisan. Baka si Mamá o si Papá ito.
Inayos ko ang aking pagkakahiga at kunwaring abala sa pagce-cellphone. "He-Hello? Blaire? A-Are you there?," parang alam ko na kung sino. Inayos ko ang aking damit at sinuklay ang aking buhok gamit ang aking kamay.
Chineck ko muna ang aking mata dahil baka mamaya may muta pa. Kahiya naman pagnagkataon.
"Yes! I-I'm here. Wait up," pinihit ko ang pintuan.
"He-Hey! I thought you hide and won't respond to me
