Bigla akong napalingon sa lalaking sumali sa aming usapan ni Brent. “Jericho,” sabi ko sa kanya at upang hindi mabalewala ang ginawa niyang pagsalba sa akin mula kay Brent, humawak ako sa kanyang braso. “Umalis ka na Brent,” sabi ko sa aking dating asawa. Nagmatigas pa sana ang lalaki ngunit tinalikuran ko na siya at hinila si Jericho papasok sa terminal.
“Si Brent ‘yon?” Nagtanong siya at tumango naman ako.
“Sa kasamaang palad,” sagot ko naman.
“I’m sorry nga pala,” sabi niya.
“Para saan? Ako nga dapat ang mag-sorry, eh.”
“Sa pagkawala ni Karla at Ate Marian,” malungkot na wika ni Jericho.
Pinilit ko ang aking sarili na ngumiti kahit parang tinusok-tusok ng karayom ang aking puso dahil muli na namang nabanggit ang pangalan ng anak ko. “Mamaya na natin pag-usapan si Karla,” medyo
