ONE WEEK LATER
Medyo makulimlim at mahangin ang panahon. Mukhang uulan na naman sa susunod na mga oras.
Nakapikit ang mga mata ko habang dinadamdam ang lamig ng simoy ng hangin hanggang sa makaramdam ako ng kamay na tumatapik sa aking balikat. Nilingon ko iyon, at makita kong si Vanessa ang may gawa niyon.
Napangiti na lamang ako sa kaniya, at pinapasalamatan ang kaniyang pakikiramay. Bahagya kong hinigpitan ang aking pagkakahawak sa kaniyang kamay, saka siya niyakap nang mahigpit. Ganoon din ang ginawa niya sa akin, at nagpaalam na siyang umuwi. Agad naman akong sumang-ayon sa kaniya para makapagpahinga na rin siya ngayon.
Malapit ang loob ni Vanessa sa mama ni Viro, kaya iyon na lamang ang pagkagulat at pagkadurog niya nang maibalita ko sa kaniya, ang nangyari kay mama. Buong linggon
