VIRO HORIBE'S POV
Huminto ang lahat na para bang nag-skip ang pagtakbo ng oras. Tila nakakabingi ang sobrang katahimikan, at nakakabulag ang kauboran ng kadiliman sa aking paligid. Nahihirapan akong huminga ngunit pakiramdam ko naman ay naso-sobrahan ako sa hangin. Mukha akong naiipit sa malawak na lugar at para akong nagbabaga sa yelo. Hindi ko mawari ang totoo kong nararamdaman. Iyon na lamang ang tangi kong natatandaan mula sa mahaba kong panaginip.
Nang maidilat kong muli ang aking mga mata, napagka-alaman ko na lamang na . . . sampung-taon na pala ang nakalipas mula nang mangyari ang nagdaang trahedya.
Sa panahon nang magising ako ulit, nagmistula akong batang paslit na mula sa mahimbing na pagkakatulog, sa mahabang panahon. Maski ang paglalakad nang maayos ay hindi ko magawa. Kahi
