Affan Ege'nin ziline basmak için elini kaldırdığında içindeki patlamaya hazır bombayı zor tutuyordu. İlk fırsatta o adamın kollarına koşması beynini tatlı su gibi bulandırıyordu. Dizginlenemeyen ilkel tarafı ortaya çıkıyor ve önüne, eline ne geçerse yıkıp parçalamak istiyordu.
Zilden elini çekerek üç kez ard arda kapıyı tıklayıp açılmasını bekledi. Bir kaç adım sesinden sonra açılan kapı Affan'ın içindeki taşmaya hazır barajın kapıları gibiydi ve Affan açılınca şiddetli bir şekilde içeri akmıştı.
"Nerede?" Diye sorarken salonun ortasına girdi. Beril üzerinde ince bir battaniye ve ona sıkı sıkı sarılmış masumca uyuyordu. Oysaki Affan'ın aklındakiler çok müstehcen şeylerdi, adamın yatağında uyuduğu düşüncesiyle kendini yiyip bitirerek buraya gelmişti. Oysaki daha günler önce onu unuttun
