Beril hiç konuşmadı ama bakışlarını da bir an olsun gözlerinden ayırmadan masasına doğru yaklaştı. "Ben hoş geldim de, bakalım sen hoş bulabilecek misin? Annem nerede diye sormuyorum nasılsa söylemeyeceksin! Ama sana bunun hesabını fena halde soracağım!" Dedi. Dudakları konuşuyordu ama üzerinde ölüm sessizliği vardı. Ve Affan onun ilk kez bu kadar acımasız baktığını görüyordu. Yanlış noktaya dokunduğunun farkındaydı ama onun bilmediği şey o bakım evinden daha rahat bir yerde bir yardımcı ve bir hemşireyle ev ortamında kendi evi gibi hissedeceği bir evdeydi annesi. En önemlisi hiç bir şeyden haberi yoktu, ne kaçırıldığının farkındaydı ne kızının yüzünden onu o bakım evinden aldığının.
Affan yaşlı kadının ilk önce güvenini kazanmıştı daha sonra ev ortamında daha iyi olacağına ikna edip kızı
