Defne’nin gelmesiyle karakola geçecekken Mine de gelmek istemişti.
Atlas’ın arabasına doğru ilerliyorlarken Pelin ve Mertle beraber onların arabalarına yürüyordum. Kırgın bakışlarım birkaç adım ötemden yürüyen çifti bulduğunda hüzünle sırtlarını izledim. Mine yanından yürürken sürekli boynuna doğru uzanıyor, bir şeyler söyleyerek gülüyordu. Kursağımda kalan yumruyu yutkunarak giderdikten sonra arabada arka koltuğa oturup Defne ve Mert’in tam orasına geçtiğimde kafamı hafifçe omzuma yaslamıştım.
Yasladım ve yüreğimden yükselen acıyla gözlerimi yumdum.
Sadece bu adamı değil,
Aynı zamanda da bu acıyı tanıyordum.
Sertçe yutkunarak gözlerimi sıkıca yumduğumda geçmişe ait olan görüntüler zihnime üşüşmeye başladı. Tüylerim diken diken olduğunda damağımın ortası bıçak gibi kesildi.
“Ali…” D
