Atlas arıyor…
Yeliz’in son söylediği zihnimde defalarca kez tekrarlanmaya başladığında ellerim uyuşuyordu. Yüreğimi daraltan soluğu yavaşça bırakıp hızlıca cevap verdim. “Önemli değil, kapatabilirsin.”
Yeliz’in kaşları hayretle yukarı doğru kıvrıldığında Timur’la göz göze geldim. Bakışları zafer kazanmış gibi parladığında ne düşündüğü umurumda değildi. Ben canımın derdindeydim.
Yeliz’e fırsat kalmadan aramayı Timur sonlandırıp telefonu eline aldığında keyifle yaptığım pastalara bakıyor, arkadaşlarına da göstererek yorumlar yapıyordu.
Onlar kendi aralarında konuşurken bakışlarım boşluğu bulduğunda zihnimde Atlas’ın sıcak çikolata gözlerinin dolu olduğu bir yolculuğa çıkmıştım…
O gün eve dönene kadar kendime gelememiş. Telefonumu sessize alarak kendimden uzak bir yere bırakarak yatağa
