“Bir daha sakın dokunma bana.”
Sesim bıçak gibi aramızdaki enerjiyi kestiğinde burnumun direği sızlıyordu. Yüzündeki o afallamış ifadeden neyden ötürü ona bu denli sert çıktığımı anlamadığını görebiliyordum ancak umurumda değildi.
Bu zamana kadar önceliğim hep Atlas olarak hareket etmiştim taa ki gerçekleri öğrenene kadar.
Daha fazla aptal olmaya niyetli değildim.
Yaşadığı halde bana haber vermeye dahi tenezzül etmeyen bu adamı bir saniye bile fazladan görmek istemiyordum.
Ya Timur pisliğini Atlas sanmaya devam etseydim? Şu anda deli gibi pişman olacağım şeyler yaşasaydım onunla? Bunun bedelini Atlas nasıl ödeyecekti? Daha doğrusu böyle bir şeyin bedeli ödenir miydi?
Burnumdan öfkeyle soluyarak bir adım daha geri çekildiğimde düşündükçe öfkeyle doldum ve ona nefretle bakarken tısladı
