Avuçlarımın arasında duran nota gözlerim kocaman açılarak baktığımda nutkum tutuldu. Her ne kadar doğru olanı yapsa da benimle iletişim kurmamasına üzülüyorken Atlas benim için adisyon kağıdına bir not bırakmıştı.
Kuruyan dudaklarımı hızla ıslattıktan sonra karmaşık el yazısını güçlükle okudum.
“Timur da uzak dur Işık.”
Beni uyarmıştı. Her ne kadar Timur’un bana karşı bir yanlışı olmadığını bilsem de içime kurt düşürmüştü. Elimi alnıma atıp sertçe ovuşturduğumda aldığım solukta boğuldum ve içeriye doğru bağırdım.
“Defne!” Arkadaşımın mutfaktan koştura koştura yanıma doğru gelişini işittiğimde kâğıdı buruşturarak arka cebime tıkıştırmıştım. Unlu suratıyla beraber telaşla geldiğinde nefes nefese kalmıştı.
“Ne oldu?”
“Akşam Timur dan eşyalarımı alalım ve bana geçelim tamam mı?” İşte s
