BORAN TURAN:
“Ağabey, Ağabey…! Koş yetiş!” Diye bas bas bağıran Berzan ile çalışma odamdan fırladım. Ne oluyordu bu konakta yine. Aşağıda çığlık kıyamet kopuyordu kalbime giren sancıyla merdivenleri daha hızlı indim. Umarım yine Gülnihal ve Annem birbirine girmemiştir diye geçirdim. Annem artık son noktayı geçmişti, köyde eminim akıllanacaktı. Genzimi yakan koku ile merdivenin son basamağında kalakaldım. Mutfaktan yükselen alevler ile gözlerim Gül’ü aradı, aradı, aradı. Herkes birbirine girmiş bir halde sadece bakıp çığlık atıyordu.
“Ağabey, yengem içerde herhalde!” Diyen Berzan yanıma gelip kolumu sarstı, beynime kurşun yedim sanki. Berzan “Ağabey!” Diye sarstı.
Gül içerde miydi? Yumruklarımı sıkıp büyük adımlarla yangına doğru koştum, “Gül.” Diye gürleyerek kapıya bir tekme geçirdi
