GÜLNİHAL ŞAHMERAN TURAN;
Servise çıkarıldığım an, yatağımın tekerlekleriyle birlikte hareket etmesi kalbimin de hızla çarpmasına neden oldu. Yoğun bakım kapısının ağır kapıları aralandığında, içerinin keskin antiseptik kokusu yerini koridorlarda yankılanan fısıltılara ve loş ama daha sıcak bir atmosfere bıraktı.
Başımı yastığa yaslamıştım, gözlerim yarı kapalıydı ama her ayrıntıyı hissediyordum. Tekerleklerin metal zeminde çıkardığı gıcırtı, hemşirenin “yavaş, sağa dikkat” deyişleri, uzaklardan gelen bebek ağlamaları… Hepsi bana “yaşıyorsun, artık dışarıdasın” diye fısıldıyordu.
Kapının diğer tarafında bekleyen Boran’ı gördüğüm an gözlerim doldu. Yüzünde hem tarifsiz bir yorgunluk hem de taşan bir sevinç vardı. Bir an için tüm kasları gevşedi, sonra hemen toparlandı, yanımda yürümeye b
