2 AY SONRA:
Hastane yatağında bir sağa döndüm bir sola. Doğumum yaklaşmıştı. Hatta saatler vardı ama olmuyordu. Yalnızca ağrım vardı.
"Dayanamıyorum." dedim yattığım yerden doğrularak.
Zamir, "Hemşire çağırayım bekle." diyerek yanımdan gitmesiyle Derya ayak ucuma geçip oturdu. "Geçecek, saatler kaldı oğlunu kucağına almaya." dedi.
"Ama çok ağrım var..." diye yatakta kıvranarak acıyla inledim, dişlerimi dudaklarıma saplayarak "offf Derya" diye tırnaklarımı altımda ki çarşafa batırarak derin derin nefesler alıp verdim. Git gide ağrım dayanılmaz bir hâl alıyordu, gözlerim dahi kararıyordu.
"Az kaldı İpek, oğlunu kucağında düşün çok az kaldı."
"Düşünüyorum ama elimde değil ki." dedim iki elimi de sıkıca karnıma sarıp derin derin nefesler alıp verdim.
Hemşireyle birlikte Zamir odaya g
